Baricco over techniek. ‘Doorgangssystemen, kennis als surfen, synthetische sequenties, ervaringen in de vorm van een baan, inmiddels zou je de vormen en de logica van de bewegingen van barbaren gemakkelijk moeten kunnen herkennen. Dan snap je dus ook een van de weinige zinnige, gefundeerde bezwaren die de beschaving kan opwerpen: het is alleen maar techniek zonder inhoud. Met andere woorden: het is een vorm van bekwaamheid, van acrobatiek, van prestigespel dat echter geen enkele waarde genereert, of principe, of kennis. Is dat zo? Moeilijk te zeggen, maar het is wel zo dat voor de barbaar in wezen elk mozaieksteentje van de wereld evenveel waard is als het andere: het is dankzij zijn reis, zijn surfen, zijn sequentie dat ze af en toe betekenis krijgen. Zo komt het dat Calvino lezen, films met Moana Pozzi verzamelen, Japans eten, FC-Roma supporteren, en fantastisch vioolspelen dingen worden die op zich equivalent zijn en enkel een bepaalde betekenis bereiken doordat ze aaneengeregen worden en in sequentie worden gezet, waardoor ze worden getransformeerd tot ervaring. In wezen zit de betekenis dus niet in de dingen zelf, maar wordt die gegenereerd door de techniek van degene die ze waarneemt. Dat idee is niet nieuw, absoluut niet, maar in relatie tot de barbaren klinkt het behoorlijk verontrustend: gezien het feit dat de techniek al met al binnen handbereik van elke barbaar is, moeten we wennen aan het idee dat een sequentie opgezet door een volmaakte imbeciel al betekenis kan genereren, en dus kan getuigen van enige onbekende vorm van intelligentie.’ (bladzijde 165) Morgen nog een klein stukje over techniek.
