en de mutatie. ‘[…]elk van ons bevindt zich waar iedereen zich bevindt, op de enige plaats die er is, in de stroom van de mutatie, waar we dat wat we kennen ‘beschaving’ noemen, en dat wat nog geen naam heeft ‘barbaarsheid’. In tegenstelling tot anderen vind ik het een prachtige plek.[….] Er bestaat geen mutatie die niet te besturen is. Als je het paradigma van de botsing tussen beschavingen laat varen en het idee van een onderhavige mutatie accepteert, wil dat niet zeggen dat je alles wat er gebeurt maar gewoon moet aannemen voor wat het is, zonder er onze eigen voetafdrukken op achter te laten. Wat wij zullen worden is nog altijd afhankelijk van wat we zouden willen worden. Daarom is het dus belangrijk om elke dag zorgzaam, aandachtig, oplettend te zijn. Zo zinloos en absurd als het is om parmantig omringd door de vele muren op een niet-bestaande grens te blijven stilstaan, zo nuttig zou het daarentegen zijn om intelligent mee te varen op de stroom, nog steeds in staat om te sturen en met kennis van de zee. Het is helemaal niet nodig om als een zak aardappelen naar de bodem te zinken. Varen, dat is onze taak. In wezen komt het er denk ik op neer dat we kunnen besluiten wat we van de oude wereld willen meenemen naar de nieuwe wereld. De dingen waarvan we willen dat ze intact blijven, ook tijdens de onzekerheid van een duistere reis. De banden die we niet willen verbreken, de wortels die we niet willen kwijtraken, de woorden die we nog altijd willen uitspreken, en de ideeen die we willen blijven denken. Het is een verfijnd werkje, een zorg: in die grote stroom in veiligheid brengen wat dierbaar is. Het is een moeilijke taak omdat het nooit betekent dat we iets in veiligheid brengen tegen de mutatie; maar altijd in de mutatie. Want dat wat gered wordt zal nooit datgene zijn wat we tegen de tijd hebben beschermd, maar dat wat we hebben laten muteren, zodat het opnieuw zichzelf zou worden in een nieuwe tijd.'(bladzijde 200-201)Ik twijfel of ik dit het einde laat zijn van ‘de barbaren’. Er is nog een laatste artikel in het boek met de titel 2026. Ik denk er nog even over na.
