met Derrida ‘Sjibbolet voor Paul Celan’. ‘Een voorbeeld:er heeft zich ooit een 20ste januari voorgedaan. Die datum zou kunnen worden opgetekend,enkelvoudig,uniek,onttrokken aan elke herhaling.En toch kan die absolute eigenheid in haar absolute enkelvoudigheid of singulariteit worden overgeschreven,weggevoerd,uitgevoerd,onteigend,hernomen en herhaald. Dat is zelfs onontkoombaar,wil zij zich in leesbaarheid tonen en blootstellen,met het risico daarin teloor te gaan. Deze absolute eigenheid kan,als teken van individuatie,kond doen van zoiets als het wezen van het gedicht,het enige. Celan zegt liever van ‘elk gedicht’ , beter nog,van ‘ieder gedicht’:’Vielleicht darf man sagen,dass jedem Gedicht sein “20.Janner” eingeschrieben bleibt?’,’Misschien mogen we zeggen,dat in elk gedicht zijn “20ste januari” ingeschreven blijft?'(13) Een algemene uitspraak:de inscriptie van een datum,van deze datum,bijvoorbeeld een ’20ste januari’,vertrouwt zich toe aan elk gedicht, dus aan alle gedichten. Maar hoe algemeen de wet ook is, het voorbeeld blijft onvervangbaar. En wat blijven moet, toevertrouwd aan de hoede (anders gezegd:de waarheid) van ieder gedicht, is deze onvervangbaarheid zelf:een voorbeeld is alleen maar voorbeeld wanneer het voor niets anders opgaat. Maar juist daarin geeft het het voorbeeld,het enig mogelijke voorbeeld,dat het als enige geven kan:het enige,het enkele. Vandaag,op deze dag,op deze datum. Deze opmerking over het vandaag zegt ons misschien iets over het wezen van het gedicht van vandaag,voor ons,hier en nu. Niet over het wezen van de poetische moderniteit of post-moderniteit,niet over een tijdperk of een periode binnen een of andere poezie-geschiedenis,maar over wat ‘vandaag’ ‘opnieuw’ de poezie, wat gedichten overkomt,wat hun overkomt op deze datum. Wat hun op deze datum overkomt is niets anders dan de datum zelf, een bepaalde ervaring van de dagtekening. Een aloude ervaring,zeker,aan alle datering ontheven,maar op deze dag volstrekt nieuw. Nieuw,omdat zij voor het eerst in het volle licht wordt gesteld en ‘op de meest duidelijke wijze’ (am deutlichsten – en pleine clarte)naar voren wordt gehaald. Klaarheid,duidelijkheid,helderheid,leesbaarheid dat is vandaag de dag het nieuwe. Let wel,wat aldus leesbaar wordt is niet de datum zelf,maar alleen de poetische ervaring van de datum, datgene wat een datum,deze datum, in onze verhouding tot de dagtekening verordonneert:een zekere poetische vorsing. ‘Wellicht is het nieuwe aan de gedichten die vandaag de dag geschreven worden wel dit:dat hier op de meest duidelijke wijze wordt geprobeerd,dergelijke data indachtig te blijven?'(Vielleicht ist das Neue an den Gedichten,die heute geschrieben werden,gerade dies:dass hier am deutlichsten versucht wird,solcher Daten eingedenk zu bleiben?)(14)'(bladzijde 14-15-16 uit Jacques Derrida ‘Sjibbolet voor Paul Celan’) Wordt vervolgd.
