met Derrida ‘Sjibbolet voor Paul Celan’. ‘De herhaling van een Eerste, natuurlijk, maar ook van de generale repetitie,van zijn eigen voltooid toekomende tijd die de Spaanse Burgeroorlog was. Het is de gedateerde structuur van de algemene herhaling:alles wat doorgang gevonden heeft wijst erop dat de Tweede Wereldoorlog al in februari 1936 begonnen was,in een slachting die tezelfder kere een binnenlandse en internationale aangelegenheid was,met schending en sluiting van de grenzen,en even zovele littekens op het lichaam van één enkel land – de smartelijke figuur van een metonomie. Het Spaanse element wordt doorgegeven aan de middelste strofe,die – kort gezegd – een soort Spaans sjibbolet transcribeert,een wachtwoord,maar niet een woord van doorgang,een zwijgend woord dat wordt doorgegeven als een symbolon of een handdruk,een chiffre van vereniging,teken van toebehoren,een politiek parool. ////er sprach/uns das Wort in die Hand,das wir brauchten,es war/Hirten-Spanisch,darin,//im Eislicht des Kreuzers “Aurora”:[…]/// ////il nous dit/dans la main le mot qu’il nous fallait,c’était/de l’espagnol de berger,en lui//dans la lumière de gel du croiseur “Aurore”:[…]/// ////hij sprak/ons het woord ter hand,dat we behoefden,het was/herders-Spaans,daarin,//in het ijslicht van de kruiser “Aurora”;[…](32) En tussen het Duits,het Hebreeuws en het Spaans staat daar in het Frans het Peuple de Paris: ///Mit dir,/Peuple/de Paris.No pasarán// ///Avec toi,/Peuple/de Paris.No pasarán.// ///Met jou,/Peuple/de Paris. No pasarán.// Het is niet cursief gezet, net zo min als sjibbolet. Het cursief blijft voorbehouden aan no pasarán en aan de laatste versregel, Friede den Hütten!’Paix aux Chaumières!.Vrede de hutten!, dat met zijn verschrikkelijke ironie wel iemand op de korrel moet hebben. Zo kan de meervoudigheid der talen in één keer,op dezelfde datum,de dichterlijke en politieke jaardag van verschillende singuliere gebeurtenissen vieren,zoals die liggen uitgestrooid over de kaart van Europa en vanaf dat moment verbonden worden door een geheim verwantschap:de val van Wenen en de val van Madrid(want zoals we nog zullen zien,worden in een ander gedicht,daar onder de titel Sjibbolet,ook Wenen en Madrid in één versregel samengebracht),en opnieuw herinneringen aan februari,de voorboden van de Oktoberrevolutie die gepaard gaan met de episoden rond de in het gedicht genoemde kruiser Aurora en Petrograd,en met de Petrus en Paulusvesting. Dat is de laatste strofe van In Eins,waarin ook nog andere ‘onvergeten’ singulariteiten in herinnering worden geroepen,zoals Toscane,die ik hier niet zal trachten te ontcijferen.'(bladzijde 41-42-43 uit Jacques Derrida ‘Sjibbolet voor Paul Celan’) Wordt vervolgd. Het leesproject.
