suis Charlie. Verder met het essay van Ernst van Alphen ‘Affecten’ ondertitel ‘Bacon via Deleuze en Deleuze via Bacon’ uit de bundel ‘Hoe kunst en filosofie werken’. ‘Ze worden geacht de identiteit van een persoon te bevestigen. Het hebben van een schaduw geeft inhoud aan subjectiviteit en is synoniem met levend zijn,terwijl een schaduw zijn gelijkstaat aan dood zijn. Het niet hebben van een schaduw betekent dat deze persoon een fictie is. Deze symboliek van de schaduw krijgt echter een heel andere betekenis in Bacons werk. Reproducerend licht wordt eerder als destructief voorgesteld. Het leidt niet tot een bevestiging van identiteit noch tot een verheldering ervan. De relatie tussen licht en schaduw ligt elders,in een andere reflectie op representatie. De representatie van het lichaam valt samen met de perceptie door het lichaam;beide zijn er de oorzaak van dat het lichaam in ontbinding raakt,dat wil zeggen vervormd. Narrativiteit als desintegratie van het lichaam Representatie en perceptie vallen uiteindelijk samen. Deze bewering vereist een nieuwe inschatting van de narrativiteit van Bacons werk. Hoewel er geen consistente verhalen afgeleid kunnen worden van zijn schilderijen,betekent dit niet dat narrativiteit geen enkele rol speelt. Zelfs wanneer het niet mogelijk is om een verhaal,waarvan de schilderijen de representatie zijn,in zijn werken te herkennen,wordt narrativiteit door kijkers toch intens ervaren. Er gebeurt iets. Er speelt zich iets af. De illusie van narrativiteit die door het werk van Bacon wordt opgeroepen,betreft echter niet de representatie van een opeenvolging van gebeurtenissen op het schilderij. Opeenvolging heeft hier geen betrekking op het object,het schilderij,maar op het subject van perceptie,degene die het schilderij waarneemt. Het verhaal vormt niet de inhoud van perceptie,maar definieert de structuur van perceptie zelf. Perceptie opvatten als een opeenvolging van waargenomen gebeurtenissen werpt ook een verhelderend licht op enkele sleutelbegrippen die Bacon in interviews gebruikt,zoals ‘orders of sensation’, ‘levels of sensation’, ‘domains of sensation’ en ‘moving sequences’. Volgens Deleuze verwijzen deze uitdrukkingen naar de idee dat sensatie uit een cumulatieve optelsom bestaat van de respons van verschillende zintuigen. Kleur,smaak,geur,geluid,gewicht en tast vormen samen de niveaus van sensatie.'(bladzijde 42-43) Wordt vervolgd. Nu weer een citaat uit ‘Het blauwe schrift’ van daniil charms’ verzamelde werk ‘ik zat op het dak’. ‘2 Om een voorbeeld te geven:een horlogemaker,kameraad Badajev,kon een zin die hij eens gehoord had maar niet vergeten:’Als de hemel krom was,dan zou hij toch niet lager zijn.’Die zin had kameraad Badajev niet kunnen vatten,hij ergerde hem,hij vond hem onbegrijpelijk,zelfs gespeend van iedere betekenis,zelfs schadelijk,omdat er iets in beweerd werd dat duidelijk onjuist was (kameraad Badajev voelde dat een deskundige fysicus iets zou kunnen zeggen over de ‘hoogte van de hemel’ en aanstoot zou hebben genomen aan de uitdrukking ‘kromme hemel’. En kameraad Badajev wist dat als die zin Perlman ter ore zou komen,Perlman de betekenis van die zin in stukken zou scheuren,zoals een jonge hond pantoffels in stukken scheurt) en duidelijk in strijd met iedere normale Europese denkwijze. Als de bewering in die zin waar was,dan was hij al te onbeduidend en futiel om er over te spreken. En in ieder geval was het noodzakelijk na het horen van die zin hem ogenblikkelijk te vergeten. Maar dat lukte dus niet:kameraad Badajev moest voortdurend aan die zin denken en ging daar zeer onder gebukt.'(bladzijde 350) Wordt vervolgd.
