met het boek van Peter Henk Steenhuis en René Gude ‘door het beeld door het woord’. ‘In een kale,witte museumzaal kijk ik naar een kolossale facade,een gevel zonder huis erachter. Maar:ik ben niet zelf lijfelijk in de museumruimte aanwezig. De tentoonstelling ‘Revolving Voyeurism’ van beeldend kunstenaar Mirjam Kuitenbrouwer is alleen te zien op internet. Niet omdat de tentoonstelling al voorbij is,maar omdat het werk van Kuitenbrouwer een ‘Probe’ is,een onderdeel van een online tentoonstellingsproject. Dat biedt voordelen:je kunt de tentoonstelling vanuit de hele wereld bekijken en de expositie loopt nooit echt af,omdat hij op de site zichtbaar blijft. Een ‘Probe’ neemt moeiteloos de barrières van tijd en ruimte waar tentoonstellingen eeuwenlang last van hebben gehad. Ook de kunstenaars biedt deze tentoonstellingsvorm mogelijkheden. Hun expositieruimte is in werkelijkheid twee meter breed,drie meter lang en ruim een meter hoog. Het is een raamloze museumzaal op schaal,maar voor je gevoel sta je in een zeker vijf keer zo grote ruimte. Op de website krijg ik zicht op het werk door negen foto’s die vanuit een vast stramien van camerastandpunten zijn gemaakt. Ik kijk met de camera mee. Negen standpunten volgen elkaar op. Met mijn ogen leg ik een route af,waarop ik allerlei merkwaardige doorkijkjes zie,in telkens een andere lichtval. Over de ‘museumruimte’ is een kaasdoek gespannen dat zorgt voor egaal licht van boven. Het is moeilijk voor te stellen dat dit hetzelfde werk is als ik in het atelier heb kunnen zien,toen Kuitenbrouwer het aan het bouwen was in een handzaam formaat. Daar had ze geen loods voor nodig,het lag gewoon op de vloer,een lattenrasterwerk vol kleine lijmklemmen. Voorafgaand aan het gesprek in haar atelier,las ik in een van haar teksten:’Mijn huis is een obsessief geordende vesting.’ Dat maakte me nieuwsgierig. Gemakkelijk te bereiken was het niet,de atelierwoning in het midden van Arnhem.'(bladzijde 177-180) Wordt vervolgd. Nu weer een gedicht van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘De windvanger’. Het vervolg van ‘Asiel/por el ‘C”. ‘2/de reis in het land van de eenzamen/is een reis zonder herbergen door een land zonder grenzen/langs een zee zonder kusten/slechts met de liefde als bakens//in het land van de blinden zijn alle kleuren fantastisch/getuigt elke klank/van de zilveren taal van de stommen/met slechts de liefde als duisternis//met slechts de liefde als vuurtorens/een versperring voor de zee/van de noten in een keel waar schuim/open moet breken/als de gefluisterde boodschap van een machinegeweer/in code geuit door de stommen/in de oren van de doven/die hem voor de blinden zullen kunnen opschrijven/met slechts de liefde als inkt//want het machinegeweer vertelt de geheimen/om alle geheimen te openbaren/want het machine geweer legt de weg uit/en wast je voeten/en zet het brood en de wijn voor je neer/en zo kom je thuis/slechts met de liefde als lichaam voor je dood'(bladzijde 50) Wordt vervolgd.
