met “Hofdames'(Foucault) van Ger Groot uit het boek ‘De geest uit de fles'(Hoe de moderne mens werd wie hij is). ‘Niet toevallig begint die periode in de tijd van Descartes en eindigt ze in de tijd van Kant. De moderniteit is daarin wel al doorgebroken,maar het specifieke dubbelstatuut dat de mens bij Kant krijgt en dat op termijn de menswetenschappen mogelijk (en tegelijk zo problematisch) maakt,heeft nog niet zijn beslag gekregen. De mens is vanaf Descartes weliswaar een ‘Cogito’ dat zich allereerst kenmerkt door zijn rationaliteit,maar nog niet een wezen dat zich in de volle zin van het woord zelf een wereld schept. Het klassieke,vroegmoderne denken gaat er volgens Foucault van uit dat de ordening van de wereld overeenkomt met die van de taal. Wereld en taal dekken elkaar volledig en daarom is het voor kennis wezenlijk dat de dingen op de juiste wijze worden ‘benoemd’. De orde is in taal en werkelijkheid op dezelfde manier gegeven en die twee vallen moeiteloos over elkaar heen,omdat zij allebei wortelen in de ratio van God. Wanneer God in het eerste Bijbelboek zegt:’Er zij licht’,dan ís er licht. Het woord is bij God werkelijkheid – en dat betekent in de classicistische orde dat het regime van de tal de onafgebroken en probleemloze uitdrukking is van de orde van de wereld,en omgekeerd:uiteindelijk vallen zij samen. ‘De dingen en hun orde kunnen in de klassieke ervaring alleen worden gekend door middel van de soevereine woorden’, schrijft Foucault in ‘De woorden en de dingen’.'(bladzijde 299) Wordt vervolgd. Nu weer verder met het gedicht ‘Ringtones’ van Mark van Tongele uit de bundel ‘Ademruis’. ‘Langer zwemmen. Wheelshare. Platypus parts. Blow-ups./Geniet van een lentevoet. Jij de wensen,wij het geld./De beste makelaar. Een vleugje kunst. Groene daken./Rehab chic. Bovenmaanse pin-ups. Authentiek Shanghai./Rugzak voor altruïsten. Kies je favoriete ster. Klik./Zoeken is vinden. Leg je grens op oneindig. Feest/op Beverwijkse bazaar. Windgolven. Spraakwater./Verstrooiing. Verleiding. Hoe thuis geraken?'(bladzijde 39) Dit was het gedicht. Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ de woordgroep ‘vertelde de mensen en vuren ontstonden op heuvels’.(bladzijde 221)
