met ‘De hinderlijke ander’ (Sartre) van Ger Groot uit het boek ‘De geest uit de fles’ (Hoe de moderne mens werd wie hij is). ‘Het humanisme van de menselijke autonomie zoals Sartre dat proclameert,blijkt uitermate problematisch. Dat is de belangrijkste conclusie die verbonden moet worden aan het vastlopen van Sartres grootse visie. In zijn filosofie probeert hij nog één keer een systeem te ontvouwen dat de hele werkelijkheid omspant,maar daarmee ook objectiveert en onderwerpt. Het grote misverstand van de moderniteit,waarvan Sartres systeem de apotheose vormt,komt aan het licht in het fiasco waar het op uitloopt. Sartres revolutionaire ‘humanisme’ is nog lang niet radicaal genoeg,omdat het de dood van God maar ten halve accepteert. Daarom komt er aan het einde van de moderniteit opnieuw een radicale omslag in het filosofisch perspectief en de daarmee gepaard gaande idee van wat een mens eigenlijk is. De filosofie ziet zich eindelijk gesteld voor de moeilijkste uitdaging:de dood van God accepteren en tegelijk diens leeggevallen plaats bewust leeg laten.'(bladzijde 257) 16 ‘Vrijheid(Proust,Bergson,Husserl,Sartre,Beauvoir) Wanneer Jean=Paul Sartre in 1945,vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog,zijn beroemd geworden rede ‘L’existentialisme est un humanisme'(vertaald als ‘Existentialisme is humanisme’)uitspreekt,is daarin geen spoor van religiositeit meer te vinden.'(bladzijde 231) Wordt vervolgd. Nu weer verder met een geidhct uit de reeks ‘Taalmineraal’ van Mark van Tongele uit de bundel ‘Gedichten’. ‘Zon stroomt in taal,verbuigt haar/natuurlijke boventonen.tijd over/treft tijd.stamboom.lichtzinnige/droom:een kind zingt onze mond o/pen.minerale bron.elk begin/ontgint zijn einde.vindt plaats./van kleur die de dood verdraagt./zonsondergang in de woestijn,/sluier van zuiver amethist/om het daglicht:zoveel violet/hemel,wij sterven in elkaar.'(bladzijde 75) Dit is het gedicht. Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ de woordgroep ‘van hoe haar vader het zwaard verzon'(bladzijde 226).
