met ‘Een absurde paradox'(Kierkegaard,Camus)van Ger Groot uit het boek ‘De geest uit de fles'(Hoe de moderne mens werd wie hij is). ‘Hij barst van de levensdrang – maar er is nog iets wat in dit lied naar voren komt en wat bij Nietzsche wel een rol speelt,maar door hem minder sterk wordt benadrukt. Deze nieuwe mens richt geheel en al zijn eigen leven in,met regels die hijzelf kiest en voorkeuren die strikt individueel zijn. Zo individueel dat hij zelfs niet meer streeft naar een mogelijke algemeenheid,zoals we dat in de ethiek van Kant nog hebben gezien. Sterker nog,hij lijkt die mogelijke algemeenheid eerder als een dreiging te ervaren. Het echte leven is nu juist ‘niet’ dat leven dat anderen leiden of zelfs maar zouden kunnen leiden. Integendeel,het bezit zijn zegel van echtheid juist in zijn onverwisselbaarheid,zijn strikte singulariteit. Hier zien we hoe de tendens die we eerder al bespeurden in de beginnend Romantiek,zijn weerslag krijgt in het ideaalbeeld dat de moderne mens van zichzelf vormt. De algemeenheid is niet meer het zegel van de waarheid. In het nieuwe wereldbeeld dat zijn eenheidsstreven verloren heeft,wordt nu juist het singuliere de plaats waar de waarheid zich ophoudt,onverwisselbaar en principieel afkerig van iedere poging tot universalisering. Dat wordt duidelijk in het lied: ‘Maar wees op je vierkante meter een /vorst!/ Wat je zoekt,kan geen ander je geven’ In de eerste zin horen we een echo van Nietzsche,maar in de tweede klinkt veeleer een andere denker door die van moeilijk te onderschatten belang is geweest voor het beeld dat hedendaagse mensen van zichzelf koesteren:Soren Kierkegaard.’ (Bladzijde 209) Wordt vervolgd. Nu weer een egdicht uit de reeks ‘Digitale sonnetten’ van Mark van Tongele uit de bundel ‘Gedichten’. ‘De dag blootsvoets/in sloten tijd./De zon op scherp./Het leven luimt/op het ogenblik:/ik zing het uit,/lichtvaardig,zie/woord in woord uit,/achter de veren/van verte zittend./God ziet voort/allemachtig./De dood voorbij/zuivert licht zich?'(bladzijde 114)Dit is het gedicht. Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ de woordgroep ‘in het voorhang een veilige scheur’.(bladzijde 228)
