met ‘Republicanisme en universalisme'(Rousseau,Kant)van Ger Groot uit het boek ‘De geest uit de fles'(Hoe de moderne mens werd wie hij is). ‘Het ‘Hoogste Wezen’ werd in de jonge jaren van de Franse Republiek geëerd in een ‘Cultus van de Rede’. Op menige kerk werd verklaard dat ‘Het Franse volk het Hoogste Wezen en de onsterfelijkheid van de ziel erkent’. Eén ding was,zoals we al zagen,wel veranderd. Deze Hoogste Rede had geen eenduidige vertegenwoordiger meer op aarde. Onder het Ancien Régime was de vorst de hoogste vertegenwoordiger van God op aarde geweest,staande onder diens speciale bescherming en inspiratie. In Frankrijk werd hij daartoe zelfs gezalfd,net als de oudtestamentische vorsten in Bijbelse tijden. Het koningschap was een sacrament dat hem direct verbond met de Allerhoogste en hem daarmee de legitimiteit van de macht en de wijsheid verschafte. Met de Franse Revolutie,en vooral met de onthoofding van Lodewijk XVI in 1793,werd deze legitimatie letterlijk afgesneden. Niet de vorst was daarna de soeverein,maar het volk zelf. De jonge Republiek keerde zich resoluut af van het katholicisme en het daarmee verweven Ancien Régime. Maar sommige vormen daarvan bleven bewaard en kregen nieuwe betekenissen toegedicht,die beter aansloten bij het nieuwe denken. Dat blijkt uit een processie die in 1790 gehouden werd in Dijon. Plechtig werd een model van d Bastille,waar volgens de inmiddels gevestigde stichtingsmythe de Revolutie begonnen was,door de straten gedragen,op precies dezelfde manier als dat kort daarvoor nog met heiligenbeelden was gedaan – en vandaag de dag in Spanje nog altijd gebeurt.'(bladzijde 109-110-111)Wordt vervolgd. Nu weer verder met een gedicht van mark van Tongele uit de bundel ‘Gedichten’. Titel ‘De tien geboden van een loopmens’. ‘Ik trek er niet op uit om anderen te schaden,/ik beoefen de deugd:loyaal,integer,waardig,/hoffelijk,moedig,voorzichtig en liefdadig./ik zie er niet tegenop om risico’s te nemen.'(bladzijde 225)Het gedicht is nog niet af. Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Het overschrijven vervolgd. Leve Echo. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ het gedicht ‘stadsbeeld’. ‘2///abstrakries kan men niet overtuigen/het klokwijze uur wordt het geluk van de duiven/nimmer gewaar.geen zonnewijzer werd ooit wijzer/van vogelformaties.ik dwing de dingen/en maak geen trede hoger dan ik kan klimmen'(bladzijde 396)
