Weer verder met ‘Gedichten van Friedrich Hölderlin’
vertaald door Ad den Besten.
Verder met
‘Het kerkhof
O stille plek – in ’t jong groen gras verzinkend
graven van man en vrouw, waar kruisen staan
en waarheen uitgeleid de vrienden gaan,
waar vensters zijn met heldre glazen blinkend, –
als ’t hoge licht des hemels daarin flonkert,
des middags, of de lent’ erin verwijlt,
of geestlijk er de grauwe wolk in donkert,
of met zijn schoonheid er de dag langsijlt!
Hoe stil is ’t aan de grijze muur, waarover
een boom zijn vrucht doet hangen, goudbezond,
bedauwd en donker, en zijn treurend lover;
maar vol de vruchten en zeer schoon gerond.’
(Bladzijde 381) Dit is gedicht 80. Morgen verder met dit gedicht ‘Het
kerkhof’.