Baricco in 2026. Vervolg. ‘In boeken, in muziek, in alles wat wij mooi noemen terwijl we ernaar kijken of luisteren, herkennen we steeds vaker het vermogen om de emotie van de wereld uit te spreken door die alleen maar te belichten, zonder haar aan het licht te hoeven brengen: dat is de esthetiek die wij graag cultiveren, die waarvoor vrijwel elke scheidslijn tussen hoge kunst en lage kunst vervaagt omdat er geen laag en geen hoog meer is, maar alleen licht en duisternis, blikken en blindheid. We reizen razendsnel en stoppen zelden, we beluisteren fragmenten en nooit alles, we schrijven in onze telefoontjes, we trouwen niet voor altijd, we kijken bioscoopfilms zonder dat we nog naar de bioscoop gaan, we luisteren online naar voordrachten in plaats van dat we boeken lezen, we staan in trage rijen om fastfood te kunnen eten, en al dat voortgaan zonder wortels en zonder gewicht genereert toch een leven dat ons blijkbaar zinnig en mooi voorkomt, als we ons zo dringend en hartstochtelijk inspannen als vóór ons nooit iemand gedaan heeft in de geschiedenis van de mens, om de planeet te redden, de vrede te bevorderen, de monumenten te behouden, de herinnering te bewaren, het leven te verlengen, de zwakkeren te steunen en de naam van het beroemde spek ‘Lardo di Colonatta’ te beschermen. In tijden die wij ons graag als beschaafd voorstellen werden er hele bibliotheken of heksen verbrand, werd het Parthenon gebruikt als opslagplaats voor explosieven, werden levens vermorzeld als vliegen in de waanzin van oorlogen, en werden er hele volkeren weggevaagd om wat ruimte te scheppen. Vaak door personen die veel waarde hechtten aan de diepte.'(bladzijde 209-210)
