met Derrida ‘Sjibbolet voor Paul Celan’. ,[…]// -was abriss,wächst wieder zusammen -/da hast du sie,nimm sie dir,da hast du alle beide,/den Namen,den Namen,die Hand,die Hand,/da nimm sie dir zum Unterpfand,/er nimmt auch das,und du hast/wieder,was dein ist,was sein war,///Windmühlen//stossen dir Luft in die Lunge[…]///[…]-Ce qui s’est arraché,à nouveau se rejoint-/là tu les as,prends-les,tu les as tous les deux,/le nom,le nom,la main,la main,/prends-les en gage,/cela aussi il le prend,et tu as/de nouveau ce qui est tien,fut sien,///des moulins à vent//te soufflent de l’air dans les poummons[…]///[…]//-wat werd afgerukt,groeit weer aaneen-/hier heb je ze,neem ze toch,je hebt ze allebei,/de naam,de naam,de hand,de hand,/hier,neem ze toch tot onderpand,/hij neemt het ook,en jij hebt/terug wat van jou is,wat van hem was,///windmolens//stoten je lucht in de longen[…](35)// Toevalskans en risico van de windmolens, – een taal die evenzeer aardt naar de wind of de luchtspiegeling als naar de adem en de geest,de gegeven ademtocht. We zullen hier niet alle sporen memoreren uit dit enorme gedicht (Es ist alles anders…),zoals die hier in chiffres zijn gevat: van Rusland ‘de naam Ossip’ – tot Moravië en het Praagse kerkhof (‘die kiezelsteen uit/het Moravische bekken/in jouw gedachten naar Praag getorst/het graf op,de graven op,het leven in’ en ‘bij Normandië-Neman’),het Franse eskader in Moskovitisch oorlogsexil,etc. Alleen datgene wat de uittocht uitzegt van het land zelf en van de naam ervan. Zoals de taal:wie heisst es,dein Land/hinterm Berg,hinterm Jahr?/Ich weiss,wie es heisst./[…]/es wandert überallhin,wie die Sprache,/wirf sie weg,wirf sie weg,/dann hast du sie wieder,wie ihn,/den Kieselstein aus/der Mährische Senke,/den dein Gedanke nach Prag trug[…]///comment s’appelle-t-il,ton pays/derrière les monts,derrière l’année?/Je sais comment il s’appelle/[…]/il émigre partout,comme la langue,/rejette-la,rejette-la,/et tu l’auras de nouveau,comme lui,/le caillou du/bassin Morave/que ta pensee portait à Prague[…]///hoe heet het,jouw land/achter de berg,achter het jaar?/Ik weet hoe het heet./[…]/het zwerft overal heen,als de taal,/werp haar weg,werp haar weg,/en je hebt haar terug,net als hem,/die kiezelsteen uit/het Moravische bekken,/in jouw gedachten naar Praag getorst[…] Meervoudigheid en migratie der talen,zeker,ook binnen de taal zelf,een Babel binnen een enkele taal. Sjibbolet markeert de meervoudigheid binnen de taal,het onbetekenende of betekenisloze verschil als voorwaarde van betekenis.’ (bladzijde 49-50-51-52 uit Jacques Derrida ‘Sjibbolet voor Paul Celan’) Wordt vervolgd.
