met ‘Walter Benjamin – Reddend nihilisme’ van Frank vande Veire uit het boek ‘Als in een donkere spiegel;De kunst in de moderne filosofie’. ‘In een kentheoretisch hoofdstuk van het ‘Passagen-Werk’ alsook in zijn elleptisch geschreven geschiedfilosofische ‘Über den Begriff der Geschichte’ heeft Benjamin de methode die hij in het ‘Passagen-Werk’ hanteert proberen te omschrijven. In beide teksten herhaalt zich de tegenstelling tussen kennis en waarheid uit het barokboek. Het verleden kan niet zomaar een object zijn waarover de historicus systematisch kennis verzamelt. De tijd waarin de historicus schrijft moet dusdanig met het te bestuderen tijdperk verwant zijn dat dit laatste zich als het ware vanuit zichzelf als ‘leesbaar’ aandient,ongeacht de bewuste intentie of interesse van de historicus. Het ware beeld van het verleden kan slechts aankomen ‘als in een bliksemflits waarin het voorbije zich met het heden tot een constellatie verbindt’. Benjamin legt er de nadruk op dat deze constellatie een ‘kritisch,gevaarlijk moment’ bevat. Het verleden slaat altijd in het heden binnen op een moment waarop het sterk gevaar loopt helemaal te worden verloochend. Deze verloochening gebeurt door een soort geschiedschrijving die gegevens uit het verleden verzamelt om ze dan samen te brengen in de continuïteit van een verhaal. In zo’n verhaal komen dan nog vaak enkel de officiële politiek en cultuur aan bod,dus enkel de geschiedenis van de overwinnaars.'(bladzijde 188-189) Wordt vervolgd. Nu weer verder met een gedicht van Mark van Tongele uit de bundel ‘Lichtspraak’. ‘VERZENG HET LICHTLINNEN NIET/////Niet langer in de wan blijven dat een gedicht/je iets aanreikt,je iets voorgoed te denken biedt,///maar met al je zintuigen,met de wellen en weeën/van al je cellen de kans grijpen om zelf iets te beleven.///Woorden die bij verrassing voor je opdagen zijn/waardevoller dan wat men opzettelijk zoekt.///Intens beroerd worden voor waar en even/elk besef kwijt is het meest opluchtende///wat een hart kan verzuchten:onbeteugeld/en gevleugeld oplossen in het niets.'(bladzijde 42) Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ het woord ‘brouhaha’. (bladzijde 154)
