Weer verder met het essay ‘De laatste mond’ van Stefan Hertmans uit de bundel ‘Het zwijgen van de tragedie’. ‘Summa van het gewelddadige fantaseren: de verlichte tiran, in het bezit van het ultieme wapen van de rede, de Verlichting (en in die zin van het prometheische vuur dat hij van de goden meent gekregen te hebben), kan alleen nog door een apocalyptische hoeveelheid van datzelfde vuur geneutraliseerd worden. Realisering en opheffing van de dialectiek; Vuur zijt Gij en tot Vuur zult Gij wederkeren. Pas nu beginnen de praktische en concrete implicaties me te dagen: ik heb me er naiefweg toe verbonden een van bij het begin onspeelbaar stuk te bewerken.’ (Bladzijde 263-264) Dit is fragment 121. Wordt vervolgd.
