Ivo Michiels; het vervolg van Reisweg 4, maker de hand. ‘Ze rukken op naar de rand toe, laten sporen na, niet zo gelijkmatig eerst, allengs dieper, zwarter, brengen authentieke lijnen voort en voort gaat hun tocht over het blad, bevolken het wit, tekenen al stappend hun plattegrond, ontwerpen het netwerk, de verkeersaders, de kruispunten/knooppunten, de boulevards, de pleinen, de tunnels, pijlers en sectoren, markten.Noord is niet noord hier, misschien zuid. Zuid is niet zuid hier, misschien oost. Oost is niet oost hier, misschien west. West is niet west hier, misschien.. Soms verdwijnt een stip over de rand van het blad, op die manier loopt een spoor buitenwereldlijk verloren. Vaak zijn er ook samenscholingen en dan ontstaan onregelmatige zwarte vlekken op het witte blad dat het alsmaar drukker krijgt. Tot het nagenoeg verzadigd is, nog een laatste stip de verplaatsing aanvat, aarzelt. Zal ze? Zal ze niet? Niet. Het werk, het Nieuwe Babylon van de stippen, is voltooid. Rest alleen nog de titel. Gebed voor Constantijnse nomaden. Wat denk je.’
