Verder met ‘De wijdere blik’. ‘Over de wereld en ons kijken schrijft Piet Meeuse de volgende zinnen: ‘De wereld zit vol onvermoede schouwspelen: elke seconde voltrekken zich overal ongeziene gebeurtenissen op micro- en macroniveau. En dan heb ik het alleen nog maar over wat één zintuig, het menselijk oog, zou kunnen waarnemen. Wij beschikken over een handjevol zintuigen, maar ook vissen, insecten, vogels, reptielen hebben allemaal hun eigen, speciale zintuigen om warmte, kou, licht, beweging, vormen, geuren en kleuren en god weet wat nog meer waar te nemen. Zijn er niet evenveel werkelijkheden als er zintuigen zijn? Als je bedenkt dat je zelfs kijken nog moet leren, en dat een leven niet lang genoeg is om te ontdekken wat er allemaal te zien is, dan moet je wel tot de conclusie komen dat de ongekende overdaad van het waarneembare een vorm van luxe is die grotendeels aan ons verspild is. We zijn er eenvoudig niet tegen opgewassen. Onze wereld is niet groter dan de aandacht die we ervoor kunnen opbrengen.’ Ik mag dan wel graag hebben verwezen naar de zigzagbenadering, waarbij alle middelen ingezet worden, evenzeer is het waar wat Meeuse schrijft: onze wereld is zo beperkt als onze aandacht, hoeveel middelen we ook inzetten. Maar soms kan het concentreren van de aandacht ook de wereld even openen. Om de een of andere reden ervaar ik dat bij schilderijen. Voor mij komen kijken, kunst en wereld samen in schilderijen.( bladzijde 27) Morgen verder.
