De barbaren van Baricco. ‘Nogmaals: dat doen ze (het verschil zoeken; wb) omdat dat overeenkomt met hun principes. Als de teloorgang van de betekenis ligt besloten in de sequenties die de mensen hebben getekend door het oerwoud van dingen die gedaan kunnen worden, kan het doel van welke creativiteit dan ook niet zijn om die banen te onderscheppen en daar deel van te worden. Zie je de noodzaak om zich door de ruimte te bewegen? In de zijwaartse stap gaat elke creatieve traditie op zoek naar de betekenis op de plek waar zij plaatsvindt. Zij vindt haar in het verschil, en niet in de vooruitgang. Desgewenst kan juist de journalistiek, die inmiddels tot kunstvorm is verheven, het duidelijkste voorbeeld leveren: de journalistiek vertelt niet over de wereld, maar produceert nieuws, dus alleen datgene wat zich als verschil voordoet ten opzichte van de dag ervoor wordt als gebeurtenis beschouwd. Niet datgene wat een ontwikkeling, een vooruitgang of desnoods een teruggang is van de dag ervoor. De continuïteit van de wording kan vervolgens behoedzaam gereconstrueerd worden in de commentaren, of in zeldzame reportages die over de wereld proberen te vertellen. Maar de basistechniek van de journalistiek is tegenwoordig een sequentie van zijwaartse stappen die de betekenis van de wereld onderscheppen door alle zijsprongen ervan te registreren. Ook hier komt er een horizontale ontwikkeling, in de ruimte en aan de oppervlakte, in plaats van de verticale reis van diepgang en begrip. Op het eerste oog een ramp; maar hoe komt het dan dat we dit toch elke ochtend weer opzoeken?'(bladzijde 175-176) Einde van dit artikel over verschil. De plaats van de journalistiek en de rol van de media vermoedde ik wel, maar als ik het hier zo zie staan in deze analyse schrik ik toch weer. Nieuws wordt geproduceerd als in een bedrijf. Gevolgen zien we om ons heen. Baricco vervolgt zijn portrettering van de barbaren met een artikel over schizofrenie. Dat is voor morgen.
