De nieuwe barbaren; Baricco in 2026.Laatste bladzijde. ‘De mutatie heeft gedragingen voortgebracht, parolen uitgekristalliseerd, privileges herverdeeld: nu weet ik dat in dat alles de belofte van betekenis is blijven bestaan die op haar beurt de mythe van de diepte doorgaf. Ongetwijfeld zijn er onder degenen die de mutatie het snelst doorhadden en er als eerste op reageerden een heleboel mensen die deze belofte niet kennen, die zich er niets bij voor kunnen stellen en er ook niet in geinteresseerd zijn om deze door te geven. Van die mensen ontvangen we een schitterende wereld zonder toekomst. Maar zoals het altijd gegaan is, is ook de cultuur van de belofte hardnekkig en talentvol gebleken, en in staat om de omweg van de hoop, van het vertrouwen, van de ambitie aan de desinteresse van de meerderheid te ontfutselen. Ik geloof niet dat het van stupide optimisme getuigt als ik het feit registreer dat er nu, in 2026, een dergelijke cultuur bestaat, en dat die ook meer dan solide lijkt, en vaak de commandokamers van de mutatie leidt. Van die barbaren ontvangen we een lay-out van de wereld die is aangepast aan de ogen die we hebben, een mentaal ontwerp dat geschikt is voor onze hersenen, een een hoopvol plot dat is opgewassen tegen ons hart, bij wijze van spreken. Ze bewegen zich in hordes, door een revolutionair instinct gedreven tot collectieve en bovenpersoonlijke scheppingen, en daarom doen ze me denken aan de naamloze massa van de middeleeuwse kopiisten: op die vreemde manier van hen zijn ze bezig de grote bibliotheek over te schrijven in de taal die de onze is. Het is een moeizaam karwei, en we zullen beslist steekjes laten vallen. Maar het is de enige manier die we kennen om aan degenen die na ons komen niet alleen het verleden over te geven, maar ook een toekomst.’ (bladzijde 211-212) Dit was Baricco.
