met Derrida ‘Sjibbolet voor Paul Celan’. ‘[…]/ihm/tat ich mein Wort auf/[…]/Diesem/beschneide das Wort,/diesem/schreib das lebendige/Nichts ins Gemüt,/diesem/spreize die zwei/Krüppelfinger zum heil-/bringenden Spruch./Diesem./// […]/à lui/j’ouvre ma parole/[…]/A celui-ci,/circoncis le mot,/à celui-ci,/inscris le rien/vivant au coeur,/à celui-ci,/écarte les deux/doigts difformes pour une/parole de salut./A celui-ci./// […]/hem/deed ik mijn woord open/[…]/Deze/besnijde hem het woord,/deze/schrijf hem het levende/Niets in het hart,/deze/spreid hem de twee/kreupelvingers tot heil-/brengende spreuk./Deze./// Dit ter besnijdenis gegeven woord is wel degelijk gegeven,is een gegeven woord;er wordt immers gezegd ‘ik deed mijn woord open’, mein Wort. Een gegeven woord,belofte,verbintenis,ondertekening,datum,een ‘heilswoord’ ook,in de vorm van een gedicht of beslissing (Spruch:gezegde of aforisme,strofe of gedicht,arrest of vonnis,justitiële beslissing,juist dat zou de besnijdenis zijn:deze beslissing van het woord,het arrest dat geschreven staat in het lichaam zelf,precies in het hart). Dit openingswoord biedt de mogelijkheid de deur door te gaan. Opnieuw is het een sjibbolet,het sjibbolet dat aan de oorsprong van alle andere ligt,en toch binnen een gegeven taal te midden van andere staat. Het sjibbolet wordt door mij (mein Wort) gegeven of beloofd aan de singuliere ander,aan deze,om hem daarin te laten delen en te laten binnengaan,of daaruit te laten vertrekken,om hem de deur,de lijn,de grens.de drempel te laten passeren. Maar ook al is het woord aan de ander gegeven of beloofd,staat het in ieder geval voor hem open en is het hem aangeboden,het vraagt ook. Het vraagt om voorspraak,of liever nog:het doet voorspraak bij de Rabbijn,wederom een ander:dat hij,als derde persoon,dit woord de waarde van besnijdenis verleent – het sjibbolet van de gemeenschap ten overstaan van de wet,het teken van het verbond. De Rabbijn is als wijze met dat recht bekleed,heeft de kennis en de macht om het woord te besnijden;hij is de hoeder en de borg,via hem wordt het sjibbolet doorgegeven op het moment van het doorgaan van de deur. En die deur is niets anders dan de besnijdenis als sjibbolet,de plaats waar de beslissing valt over het toegangsrecht tot de wettige gemeenschap,het verbond,de naam gegeven aan het singuliere individu,maar wel een gedateerde naam:singulier,doch geschreven in het lichaam zelf,op die-en-die dag,in een genealogische classificatie – een kalender,zouden we kunnen zeggen. De naam geldt ’tezelfder kere één keer én meerdere keren’. Een rondgang en verkeren van namen.'(bladzijde 107-108-109 uit Jacques Derrida ‘Sjibbolet voor Paul Celan’) Wordt vervolgd.
