een gedicht van J.L. Borges uit de bundel ‘De Gezworenen’. ‘CEASAR/// Hier,wat de dolken achterlieten./ Hier dat povere ding,een dode man/ die Ceasar heette. De metalen/ hebben kraters in zijn vlees geslagen./ Hier de gruwel,de gestaakte machine/ gister nog voor de glorie aangewend,/ voor het schrijven en maken van geschiedenis/ en voor de volle genieting van het leven./ Hier ook de ander,die voorzichtige/ heerser die lauweren negeerde,/ die veld- en zeeslag commandeerde/ en die over oost en west regeerde./ Hier ook de ander,de aanstaande/ wiens grote schaduw de wereld zal wezen.’ (bladzijde 17) Wordt vervolgd. Nu weer het essay van Stefan Hertmans over J.L. Borges ‘Zielsverhuizing’. ‘Als duiven door verlangen gedreven,komen/ Met geheven en stille vleugels naar ’t zachte nest:/ Zo door de lucht door hun wil gedragen,/ Kwamen zij uit de schare,waar Dido is,/ Naar ons toe komend door de slechte lucht;/ Zo groot was de kracht van mijn liefdevolle roep./// Waarom heeft dit verhaal van Francesca Paolo Borges zo geboeid? Dat valt te lezen in de vijfde canto,in de verklaring die Francesca geeft voor het overspel dat hen beiden fataal werd./// Wij lazen op een dag voor ons genoegen/ Over Lancelot,hoe de liefde hem dreef;/ We waren alleen en zonder enige argwaan./// Vele malen voerde dat lezen/ Onze ogen tot elkaar,en deed ons verbleken;/ Maar één punt was er,dat ons overwon./// Toen we lazen hoe de geliefde glimlach/ Gekust werd door zo groten minnaar,/ Kuste deze,die nooit van mij gescheiden zal worden,/// Mij,geheel bevende,de mond:/ Galahad was het boek en die het schreef/ Dien dag lazen we niet verder./// De fatale liefde,die het leven heeft weggenomen en die heerst over leven en dood,is opgewekt door het lezen en zich esthetisch inleven in het leven van personages,en dan nog van historische personages,die ver voor onze tijd in de verbeelding van de mensen leefden.'(bladzijde 280-281) Wordt vervolgd.
