een gedicht van J.L. Borges uit de bundel ‘Lof der duisternis’. ‘Toespeling op de dood van kolonel Francisco Borges (1833-1874)/// Zo is mijn laatste beeld van jou:te paard,/ in dat schemeruur,waarin je zocht te sterven;/ laat van alle uren uit je levenslot/ dit bitter,roemrijk,uur tenminste levend blijven./ Witte kleur van paard en poncho/ vordert in het veld. Geduldig loert/ de dood in de geweren. En Francesco Borges/ rijdt zijn droeve gang over de vlakte./ Fluitend schroot alom en voor zijn ogen/ de onmetelijke pampa:het lawaaiig tafereel/ dat hij zijn hele leven zag en hoorde./ Zo is mijn laatste beeld van jou:verheven/ in je heldenwereld,haast niet/ door mijn vers beroerd.’ (bladzijde 33) Wordt vervolgd.
