het boek ‘Hoe kunst en filosofie werken’ neem ik het essay van Wjm Kok over. Titel ‘Bicycle Wheel, het conceptuele model van Marcel Duchamp’. ‘Readymade Marcel Duchamps ‘Bicycle Wheel’ wordt beschouwd als de eerste readymade. Maar wat is eigenlijk een raedymade? Velen geven er de voorkeur aan enkelvoudige readymades als maatstaf te nemen,dat wil zeggen werken die bestaan uit slechts een enkel object waaraan de kunstenaar niets heeft veranderd of toegevoegd,in dat geval zou Duchamp’s ‘Bottle Dryer'(1914) een beter voorbeeld zijn als eerste readymade. Maar binnen die definitie past dan zelfs niet eens een van de belangrijkste readymades uit de kunstgeschiedenis,ook van Duchamp:’Fountain'(1917),vanwege zijn verwijdering van de Society of Independent Artists de meest spraakmakende. De onafhankelijkheid van dit genootschap werd direct zwaar op de proef gesteld met dit werk dat men uiteindelijk toch weigerde als kunst te accepteren. ‘Bicycle Wheel’ blijft echter een samenstelling,hoe minimaal de handeling van het samenvoegen van twee dingen ook mag zijn,in dit geval van een fietswiel en een kruk. Duchamps manier van denken zelf laat weinig tot geen ruimte voor een afgebakende definitie van zijn werk. Hij deed er juist alles aan om elke poging die diende tot het definiëren van zijn kunst of de kunst in het algemeen.te ondermijnen. Misschien kan ‘Bicycle Wheel’ wel helemaal geen raedymade worden genoemd,laat staan de eerste. Deleuze ontwikkelde voor het eerst zijn eigen concepten in zijn boek ‘Verschil en herhaling'(1968) in een periode dat de conceptuele kunst haar momentum ontwikkelde. Kort daarna begon zijn samenwerking met Guattari,die, wat het uitwerken van concepten betreft,haar hoogtepunt bereikte met hun boek ‘A Thousand Plateaus’.Vast staat dat Duchamp met zijn readymade de visie op beeldende kunst ingrijpend heeft gewijzigd en dat hij de weg heeft vrijgemaakt voor wat wij conceptuele kunst zijn gaan noemen. In dit essay probeer ik mijn interesse voor de omgang met concepten zoals Deleuze en Deleuze & Guattari die hebben ontwikkeld te spiegelen aan het gebruik van concepten in de beeldende kunst door te trachten hun verschillen en overeenkomsten aan de hand van specifieke voorbeelden te duiden.'(bladzijde 47-48) Wordt vervolgd. Nu weer een paar aantekeningen van Elias Canetti uit ‘Het geheime hart van het uurwerk’. ‘Het zingende vuilnis.'(blz. 87) ‘Hij laat de woorden een jaar uitrusten.'(blz. 87) ‘Dieren worden voor mij steeds raadselachtiger,misschien omdat ik denk dat ik van mensen iets afweet.'(blz. 87) ‘Moet men niets willen weten? Dat kan men niet. Moet men niet meer willen weten? Daarvoor verkeert men te zeer in de oude sleur. Steeds meer verliezen,toezien hoe men vergeet,een zucht van verlichting slaken over een vrijheid die voor je opdoemt,er blij op af strompelen,want men kent haar niet,en vrolijker worden en glimlachen en als het ware in lettergrepen ademen,want woorden zijn al te lang.'(blz. 87) Wordt vervolgd.
