met het boek van Arthur C. Danto ‘Wat kunst is’. ‘Mijn boek werd plotseling heel actueel,terwijl ik dat nooit zo had bedoeld,vooral omdat ik inmiddels een bepaalde reputatie had verworven als schrijver over kunst. Zo werd ik bijvoorbeeld uitgenodigd als hoofdspreker op de achtentwintigste jaarlijkse conferentie van de Austrian Association of American Studies,aan de universiteit van Klagenfurt,over ‘de verschillende fixaties op het lichaam in de hedendaagse Amerikaanse cultuur’. De organisatoren van de conferentie noemden niet alleen ‘The Body/Body Problem’ als bewijs voor mijn expertise,maar ook het feit dat ik een uitvoerige studie over de fotografie van Robert Mapplethorpe had gepubliceerd. Ik vond het een bijzonder geestig idee dat er een oudere heer wiens lichaam geen duidelijke sporen van gewichtheffen of marathonlopen – of zelfs maar diëten – vertoonde in Klagenfurt zou verschijnen om serieuze wetenschappers toe te spreken over de laattwintigste-eeuwse Amerikaanse belangstelling voor het lichaam. Het feit dat ik de uitnodiging heb afgeslagen was ten opzichte van alle betrokkenen een daad van barmhartigheid. Maar ik begon ook uitnodigingen te krijgen van verschillende kunstprogramma’s,en alhoewel kunstenaars op een heel andere manier geïnteresseerd zijn in het lichaam dan filosofen van mijn generatie,was de afstand niet zo onoverkomelijk als die tussen het laten knakken van een vinger en de revolutionaire omverwerping van koloniale onderdrukkers. Zo speelden genderkwesties bijvoorbeeld geen noemenswaardige rol in de filosofische discussies over het lichaam die ik in ‘The Body/Body Problem’ had besproken,maar werden die intussen op een fanatieke manier aan de orde gesteld door hedendaagse kunstenaars als Matthew Barney of eerder door Judy Chicago.'(bladzijde 104-105) Wordt vervolgd. Nu weer een gedicht van Bernlef uit ‘Voorgoed’. ‘IN MEMORIAM WILLIAM CARLOS WILLIAMS///in de tram gedichten/van William Carlos Williams/zitten lezen zoals je///de krant leest,bijna stui-/tend in hun feitelijkheid/een kaart van een collega///ontvangen Flossie (zijn/vrouw) in bad schapen/over een brug wuivend een///man in een tuin William/Carlos Williams schrijft wat/hij ziet als een recept///’de wereld vertoont geen symp-/tomen waarom dan zouden/wij willen genezen wat in///ons huist/er zijn geen problemen/een constructiefout in het glas///geeft nog geen recht over god/te spreken’- getekend dokter/William Carlos Williams///in zijn achtertuin bezig een/heg bij te knippen in zijn voor-/tuin een grashalm te zien in het ///licht van 2.15 u. n.m./dat niet discrimineert in/het licht van zijn naderende/dood.'(bladzijde 87-88) Wordt vervolgd.
