met het boek van Peter Henk Steenhuis en René Gude ‘door het beeld door het woord’. ”Zulke realistische,nostalgische schilders zeggen: “Oké,de vooruitgang werkt niet,we maken een u-bocht en gaan terug.” Dat is de nostalgie van de kunst. Een zijstap ter verduidelijking. Nexus-directeur Rob Riemen,auteur van de bestseller “Adel van de geest”,pleit bijna constant voor een nieuwe elite. Onze kinderen moeten niet gamen,maar opnieuw Thomas Mann lezen,dat is veel beter voor de geest. Dat is,kort door de bocht,de visie van Riemen. Ook ik denk dat het beter voor je gezondheid is om goede boeken te lezen dan om gewelddadige videogames te spelen. Maar ik acht het pleidooi van Riemen kansloos,volkomen kansloos. Om de jeugd weer massaal Thomas Mann of Goethe te laten lezen,heb je een intellectuele dictatuur nodig. Dat gaat niet. Het is nostalgisch te denken dat het mogelijk is een brug te slaan tussen onze huidige cultuur en die van Goethe. Wat Riemen doet is geen adel van de geest,maar nostalgie van de geest.’ Terug naar de kunst. Jouw werk gaat over nostalgie. Welk antwoord geef jij op die hang naar nostalgie? ‘Ik zou niet durven beweren dat ik het antwoord heb. Ik probeer betekenisvolle beelden te maken,waarin ik – nee,niet illustreer maar presenteer wat ik waarneem in onze maatschappij.’ Illustreren is mooier maken. ‘Als je illustreert wat je ziet,wordt je werk een plaatje bij een praatje. dat kan heel zinnig zijn;veel affiches of posters werken op die manier. Ik doe iets anders,ik probeer beelden te maken,waarmee ik becommentarieer of bevraag wat ik waarneem.’ Hoe? ‘Ik gebruik bijvoorbeeld vaak foto’s. Tachtig procent van de beelden die ik maak gaat terug op foto’s uit de krant.'(bladzijde 158-159) Wordt vervolgd. Nu weer een gedicht van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘De windvanger’. Het vervolg van het gedicht ‘ISLA NEGRA/bij de dood van Pablo Neruda’. ‘In ons warme klimaat fokken ze ook,in de schaduwen,/de respectabele psychopaten die moorden en martelen onder de dekmantel/van ‘veiligheid’,/de waakhonden van de uitzuigers,/de dollarverslaafden en d afpersers,/de treurige gorilla’s met de kauwgomhersens/en de dunne snorretjes en de zonnebrillen/en de afluisterapparaten en de microfoons/als kakkerlakken in nis en spleet-///we hebben gehoord hoe Allende zijn leven heeft gegeven/we hebben vernomen van zijn ontwrichte lijk/gewikkeld in de vlag/in de steeds roder kleurende vlag/rechtop op de stoel van de president/en er vloeit bloed in de straten…'(bladzijde 32-34) Wordt vervolgd. Het gedicht is nog niet af.
