met het boek van Peter Henk Steenhuis en Rene Gude ‘door het beeld door het woord’. ‘Ik wil terug naar het paradijs. Kunnen we het niet toch weer leren? ‘Ja,op allerlei manieren,en zeker ook met het werk van Olphaert,Maria en Ton. Om terug te keren naar ontspannen “ambient awareness” eerst tien minuten in de cocon van Ton,dan vertrouwd raken met het kalme ritme van systole en diastole bij Maria’s bamboelong en dan pas met iedere vezel gespannen naar de film van Olphaert kijken. Zonder dat er zich in “Getekend” een duidelijke prooi aanbiedt,heb je dan inmiddels alle fasen van aandachtige waarneming aan den lijve ondervonden. Terwijl je hiermee bezig bent beproef je afzonderlijk vermogens als waarneming,geheugen,verbeeldingskracht en verstand. Zodra je moe wordt van deze fitnessoefeningen op drie verschillende toestellen,duik je opnieuw het volle leven in om daar alles weer lekker door elkaar te laten lopen.’ Ga jij eens even door met het onderscheiden van die vermogens. ‘Graag. Als ik mij de wereld in stort zet ik,om overal op te kunnen reageren,alle toegangspoorten tot mijn gemoed tegelijk open:mijn vermogens om lust en onlust te beleven,al mijn zintuigen om waarnemingen op te nemen,mijn verstand om causale verbanden te leggen en ten slotte mijn wil,waarmee ik iets kan begeren wat nog tot stand moet worden gebracht.”(bladzijde 356-357) Wordt vervolgd. Nu weer een gedicht van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘De windvanger’. ‘PLAATJE////het hart draait zich om/want de andere kant/toont het plaatje/waarvan de uitleg/op de voorkant staat geschreven///je leeft in die duistere schets/van betekenis,vrouw/vrouw eeuwig bemind/sinds de tijd en vergeten/net voorbij de wending van het reiken///wanneer ik weet/zie ik niet/daarom blijf ik verder gaan/maar soms lig je stil en leeg/in de holte van mijn borstkas///en verheug ik mij/omdat vervuldheid dan de vinger is/die de geplooide contouren van jouw afwezigheid schetste'(bladzijde 230) Wordt vervolgd.
