met het boek van Peter Henk Steenhuis en René Gude ‘door het beeld door het woord’. ”Haarsma gaat recht op onze afschuw af en probeert vervolgens welbewust de primaire reactie,die de schokkende beelden op ons maken,te beïnvloeden. De methode van Haarsma is die van de omweg. Naast de beschadigde rug plaatst hij de onschuldige vorm van een hoefijzer. Een vorm die nota bene symbolisch is voor geluk hebben,net zoals een klavertje vier de vinder geluk zou brengen. Zo ontstaat er beeldrijm die jou in een andere stemming brengt,waardoor je niet wegkijkt,je niet terugtrekt,maar blijft kijken.’ En wel wat gaat doen? ‘Het vormen van politieke handelingsperspectieven is aan de toeschouwer. Daar zal het de kunstenaar in eerste instantie niet om gegaan zijn. Maar als de toeschouwer zich vol afschuw afwendt is de eventuele politieke stellingname verder weg dan ooit. Met zijn beelden probeert Haarsma een weg te vinden om de kijker empathisch te laten blijven. Inleving is een eerste stap op weg naar actie,overigens ook naar een impulsieve. Maar Harry wint ook tijd voor een eventuele bezonnen reactie.’ Wat betekent empathisch precies? ‘Je kunnen verplaatsen in iemand anders. Alleen door langer te kijken,kun je je enigszins inleven in de situatie van deze Koerd,maar vooral ook je gedachten laten gaan over de activiteiten van de dader.”(bladzijde 383-384) Wordt vervolgd. Nu weer een gedicht van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘De windvanger’. Verder met het gedicht ‘WINTERWERK’. ‘later werp jij de kersenboomstronk/dik als een dij op het makke kachelvuur binnen/en tuur je naar de tongen van verknettering/terwijl dauw als de donkerte neerdaalt/rond het huis iets/ruikt zoet als een nonnetjesvijg///de hand een blinde kameleons/wikken en wegen van klinker naar klank/verstomd omdat de som van het lopen/zo lang al vergaan is///(‘het gedicht is een geurige bloem/met de vlekken van het luipaard/uitgeboend door eindeloos gewrijf/en geschrijf in de inkt van twee eeuwen’)//Can Ocells'(bladzijde 274) Wordt vervolgd.
