met het essay van P.F. Thomése ‘Een perpetuum mobile van taal”Over Tonnus Oosterhoffs “Op de rok van het universum”‘. ”Op de rok van het universum’ pretendeert een roman te zijn over alles,waarbinnen de mens – nietige,nietswaardige – niet meer dan een broodkruimel is. Op de rok van een mens,dat dan weer wel,want het universum dat Lucebert en Tonnus schetsen heeft.gelijk een mensenvrouw c.q. vrouwenmens,kennelijk een rok aan. Enfin,we zijn hier bezig het universum op poëtische wijze te duiden en niet volgens de wetten van de astrofysica. De tweede handleiding,naast de titel,biedt het motto van de roman. Door recensenten (‘de larven reptielen ratten’ van Lucebert?)zelden opgemerkt,maar o zo belangrijk om een richting mee te krijgen bij het lezen. Het is een dialoog uit de filmklassieker ‘La Belle en la Bête'(1946) van Jean Cocteau,een verhaal dat de meesten wellicht beter kennen van de Dysney-studio’s,die het als ‘Beauty And The Beast’ uitbrachten,in Nederland dan weer ‘Belle en het Beest’ geheten. Allebei zijn ze geïnspireerd op een volkssprookje dat in de achttiende eeuw werd opgetekend. Ik sta zo lang bij deze bronnen stil,omdat Oosterhoff in zijn roman eveneens bij herhaling verhalen,anekdotes,dromen etc. recyclet:metamorfoses van verhalen,die met hun vorm ook van betekenis verschieten. Zo ook het verhaal over het mooie meisje dat op het kasteel van een monster belandt,en dat bij Cocteau,bij Disney,bij Tonnus Oosterhoff telkens iets anders wordt.'(bladzijde 29) Wordt vervolgd. Nu weer verder met het verhaal ‘De dieven en het woord’ van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘Alles één paard’. ‘Dan gebeurt het wonder:het komt er werkelijk van dat de twee protagonisten tweeëndertig woorden wisselen,achttien van haar en veertien van hem (elf daarvan leent hij van haar). En vlinders bloeien in de handen van de man. De handen van de dame zijn anderzijds klein en een beetje rood en haar heupen moeten wit zijn als lippen in de nacht. Haar mond beweegt met elegante begeerlijkheid zodat de man smacht naar de aanraking van haar tong. Te vroeg,te vroeg. Dan vertrekt ze met haar gevolg.'(bladzijde 42) Wordt vervolgd. Het verhaal is nog niet af.