met ‘Rizoom,een inleiding’ van Deleuze en Guattari. ‘Voor het boek en de wereld geldt hetzelfde:het boek is geen beeld van de wereld zoals een ingeworteld geloof ons wijsmaakt. Het produceert rizoom met de wereld;er is een aparallelle evolutie van het boek en de wereld:het boek waarborgt de deterritorialisering van de wereld,maar de wereld bewerkt ook een reterritorialisering van het boek dat op zijn beurt zich in de wereld deterritorialiseert (als het daartoe in staat is en als het dat kan). Mimicry is een heel slecht begrip,dat afhankelijk is van een binaire logica,om verschijnselen te vatten die van heel andere aard zijn. De krokodil reproduceert niet een boomstam,net zo min als de kameleon de kleur van zijn omgeving reproduceert. De roze Panter bootst niets na,hij reproduceert niets,hij verft de wereld in zijn kleur,roze op roze,dat is zijn wereld-worden:zijn manier om zichzelf onzichtbaar te maken,om zelf niet-betekenaar te zijn,zijn breuk te forceren,zijn vluchtlijn voor zichzelf te maken,zijn ‘aparallelle evolutie’ tot een goed einde te brengen. Wijsheid van de planten:zelfs als zij wortels hebben,is er altijd een buiten waar zij rizoom maken met iets – met de wind,met een dier,met de mens (ook een aspect waardoor dieren en mensen,enz.,zelf rizoom maken). ‘De dronkenschap als triomfantelijke inbraak van de planten in ons.” (bladzijde 31-32) Wordt vervolgd. Nu weer verder met het verhaal ‘Een ketting voor zijn horloge’ van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘Alles één paard’. ‘Misschien ademt hij op haar in om haar te helpen groeien. Maar V.A. groeit eerder in de taille. Ze wordt dikker en dikker en na een tijdje wordt ze weer dun. Dit is het verhaal van mijn verbeelding,geef me een kus om een droom op te bouwen. Is het mijn verbeelding of hoor ik een iel miauwen als van een heel jong poesje dat uit die ene kamer in het gebouw in mijn straat komt? De Indringer verdwijnt een tijdje en komt dan terug met een nieuw kapsel.'(bladzijde 68) Wordt vervolgd. Het verhaal is nog niet af.
