met ‘Netwerk in eclips’ van Samuel Vriezen. ‘De productie van zo veel momenten door een dichtbundel zet de lezer permanent op scherp:gaat het weer gebeuren? Bij de volgende regel misschien? Bij het volgende woord? Uiteraard kan niet elk moment altijd het beste leveren,en zo wordt de enorme productie van momenten door dichtbundels vanzelf een recept voor teleurstelling. Geen enkele grote hoeveelheid pagina’s kan bladzijde voor bladzijde instaan voor optimale beleving. Er is onvermijdelijk ruis. Maar ruis is het tegendeel van waarde. Er zal dus altijd meer geschrapt moeten worden. Als we alle beste dichters terugbrengen tot tachtig pagina’s,zullen we vervolgens al deze dichters samen nemen en dat corpus ook weer willen terugbrengen tot tachtig pagina’s. Het liefst zouden we alles reduceren tot een hanteerbare hoeveelheid momenten die volledig garant staat voor waarde. Lezen is schrappen. Poëzie lezen is het overvragen van de pagina,het overvragen van het lichaam dat een pagina ziet,het overvragen van elk door een boek geproduceerd moment. Elke tekst die zijn momenten scherp definieert – dus elke dichtbundel – kan deze overvraging oproepen. Een tekst maken vereist dus een strategie om met de productie van momenten om te gaan,door het naar voren brengen van een kwaliteit die in al de momenten van het boek voelbaar is:een ritmisch karakter.’ (bladzijde 32) Wordt vervolgd.(Ik heb in de kantlijn van het boek vraagtekens gezet;Vriezen zegt het mooi maar het blijft vaag. Je kunt je er iets bij voorstellen,iets vermoeden maar toch toch toch wat zegt hij?) Nu weer verder met het verhaal ‘Jade of albast’ van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘Alles één paard’. ‘De ene helft was van hen en bevond zich in een bepaald vervallen staat maar ze waren begonnen met herstellen en schiepen daarbij al doende nieuwe ruimten – eetzalen,salons,biljartkamers,slaapkamers. De bouwvakkers,de loodgieters,de elektriciens waren ijverig aan het werk en onder het grijze aangroeisel en bederf veroorzaakt door generaties lange verwaarlozing konden de viriele lijnen van een nieuwe aanpak al duidelijk worden opgemerkt.'(bladzijde 89) Wordt vervolgd. Het verhaal is nog niet af. Een bijzonder woord. Van Mark van Tongele uit ‘Lichtspraak’ het woord ’taaldruppels’.
