verder met ‘Weerstandsbeleid (nieuwe kritiek)’ van Jeroen Mettes. ‘Dit is een bekende observatie. Het klopt dat als bijvoorbeeld één enkel woord omringd wordt door wit,de lezer hier meer aandacht aan zal schenken,zowel in de zin dat het beklemtoond zal worden als in de zin dat het van semantisch groot belang zal worden geacht. We zullen niet gauw geneigd zijn de ‘smalle’ poëzie van dichters als Oppen en Celan snel te lezen,met zo weinig mogelijk klemtonen en zo weinig mogelijk significante stiltes. Aan de andere kant krijgen lange regels schijnbaar uit zichzelf vaart,en hoe langer de regel hoe meer het ritme ratelt,alsof het einde van de regel bereikt moet worden voor we weer adem kunnen halen,zoals in deze twee buitengewone regels van William Watkin: ‘how often it was when as children we typified the peace initially denied us as a deep/darkness or a profound pool only to find in later life ourselves stranded in an/obscure overtly watery place ////and never to stop carping on about it even though you know it’s wrong I know it’s wrong/they know it’s wrong but do we know it’s wrong y’know as a communal unit?’ Deze conventie,isochronie genaamd,duidt erop dat de duur van een versregel samen zou kunnen vallen met die van een ademtocht.'(bladzijde 277) Wordt vervolgd. Nu weer verder met het gedicht ‘Tegenzang’ van Hans Tentije uit de bundel ‘Om en nabij’. ‘woedend,bloeddorstig,riep hij zijn God/der wrake aan,smekend om de gruwelijkste straffen/en klopjachten,de uitroeiing/van volksstammen,hele volkeren zelfs/terwijl hij kruiperig zei/naar begrip,erbarmen te snakken///zoveel kinnebakken moesten er verbrijzeld en anders/gestemde kelen door de pijlen,die Hij/nauwgezet op de pees schikte,getroffen worden/want Zijn hand zou de heidenen/en loochenaars beslist weten te vinden///geweld raast,openlijk of tersluiks,herhaaldelijk nog/over verdorde of grazige weiden sinds de Heer zich allang/van Zijn schepping afgekeerd en het leven/zo een nog duisterder bestemming gegeven had -///ja,onze dagen zijn inderdaad als gras'(bladzijde 38) Dit was het gedicht. Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel van ‘Lucebert verzamelde gedichten’ het woord ‘schampscheut’.(bladzijde 42)
