met Frank vande Veire ‘Walter Benjamin – Reddend nihilisme’ uit het boek ‘Als in een donkere spiegel;de kunst in de moderne filosofie’. ‘Hoewel het verre van eenvoudig is een eenheid in Benjamins denken te ontwaren,kan men stellen dat zijn hele oeuvre doortrokken is van de ‘messianistische’ idee van een ‘redding’. Dit messianisme,van joodse signatuur,was evenwel voornamelijk op een verhulde wijze werkzaam,’als een dwerg in een schaakautomaat’. Benjamin wilde namelijk vermijden dat zijn messianistische “leer” verward zou worden met canonieke religieuze voorstellingen of met een of andere versie van het moderne vooruitgangsgeloof. Elke thematisering van deze leer hield het gevaar in dat ze door een of andere politieke,religieuze of sociale beweging zou worden toegeëigend. Omdat de messiaanse hoop ons strikt genomen ‘alleen terwille van de hopelozen gegeven is’,niet terwille van de machtigen,moest deze hoop onder een esoterische sluier verborgen blijven. Niet alleen omdat de filosofische conceptualisering ervan een gevaar inhield,moest Benjamins messianisme een ‘verborgen leer’ blijven,maar ook omdat die conceptualisering strikt genomen ‘onmogelijk’ is. De messiaanse ‘redding’ is namelijk een gebeuren dat zich principieel onttrekt zowel aan elk kennissysteem als aan elke bewuste wil er deel aan te hebben.'(bladzijde 172-173) Wordt vervolgd. Nu weer verder met het gedicht ‘Manchester Fog’ van Hans Tentije uit de bundel ‘Om en nabij’. ‘zich pas genoteerde fraseringen/en akkoordenschema’s herinnerend,vingerzettingen/van eerder gespeelde,zelf geschreven/stukken,smeet hij de peuk van zijn filtersigaret/een eind weg en huiverde,bang/dat de herfstnevel die hij inhaleerde/op zijn keel zou slaan/in wat hij blies school de melancholische/roep van sleepboten,het treurig stemmende/van vervloeiende scheepslantaarns'(bladzijde 50-51) Wordt vervolgd. Het gedicht is nog niet af. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ het woord ‘wijnsteendronken’. (bladzijde 105)
