met ‘De lezer en de wereld’ van Jeroen Mettes uit het boek ‘Weerstandsbeleid’. ‘Een kleine excursie naar Thomas Vaessens’ baanbrekende studie over Lucebert kan dit illustreren. Vaessens schrijft dat ‘als we accepteren dat onze leesstrategie inderdaad op modernistische leest geschoeid is,dan is literatuur die zich op deze manier niet adequaat laat becommentariëren per definitie postmodern’. Maar wiens definitie is dat? Het kan alleen de definitie van de modernistische leesstrategie zijn. Hoewel hij aanvankelijk voorzichtig is,doet Vaessens in ‘De verstoorde lezer’ verschillende positieve uitspraken over Luceberts poëzie:’Mijn stelling is dus dat Luceberts intertekstualiteit een ontregelstrategie is,geen nieuwe of alternatieve manier om orde aan te brengen’. Het is een positieve uitspraak over een negatief verschijnsel:ontregeling vooronderstelt immers regels,en laten dat nu net de regels van de New Critics en van Merlyn zijn,dat wil zeggen van de academisch geschoolde lezer die leest voor coherentie,eenheid,stem,enzovoorts. De sublieme ontregeling van de lezer maakt hem bewust van de regels en garandeert daarmee hun transcendente status. Bovendien,als ontregeling het kenmerk is van Luceberts poëzie,dan zou die laatste zonder de regels van de academie waardeloos zijn. Door zowel Reugebrink als Vaessens wordt het gedicht negatief gedefinieerd ten opzichte van een transcendente lezer,of dat nu een persoonlijke of een professionele lezer is.'(bladzijde 309-310) Wordt vervolgd. Nu weer verder met een gedicht van Mark van Tongele uit de bundel ‘De loeiende tier’. ‘PLAY MORE/////Verleidelijk toch? Vrijheid is het hoogste goed. Wat telt zijn/de kijkcijfers. De volgende afleveringen kan geen mens missen./De wereld is hartstikke mooi. Genieten mag:van seks tot chocolade./Iedereen vindt het toch heerlijk om veel tegelijk te kopen,monter/met uitpuileden zakken thuis te komen,omdat het zo opkikkert./Hoe meer zielen,hoe meer vreugde. Is er leven na de drukte?/Een gezond mens stijgt zelden tot hoogten van extatische vreugde./Verwarmen op zilverpapier en de dampen inademen via een buisje.'(bladzijde 39) Het gedicht is nog niet af. Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ het woord ‘bloemenvroom.(bladzijde 174)
