met ‘De lezer en de wereld’ van Jeroen Mettes uit het boek ‘Weerstandsbeleid’. ‘Het lezen van het gedicht maakt bewust,maar verandert niets. Sterker nog,postmodern hyperbewustzijn schijnt als een subliem aura rond de noodzakelijkheid,het ego en de regel. Wat deze theorieën positief onderscheidt van een zuiver esthetische benadering is de nadruk op de lezer en zijn verantwoordelijkheid voor het gedicht. Maar deze verantwoordelijkheid geldt alleen voor de ‘betekenis’ van het gedicht,niet voor het gedicht als zodanig,als dat wat een appèl op ons doet om te bestaan. Wat is precies het gedicht als zodanig? Wat onderscheidt een gedicht van een krantenbericht? Zijn singulariteit. Zolang de lezer transcendent is aan het gedicht,erbuiten en erboven staat,zal het gedicht enkel begrepen kunnen worden in termen van overeenstemming met of afwijking van externe regels;het gedicht kan dan niet in zijn singulariteit worden gedacht. Een gedicht is geen raadsel dat opgelost kan worden door het onder een generiek concept te plaatsen,of te vervangen door zijn Betekenis. Zelfs classicisten,met hun geloof in genres en ideale vormen,kunnen zich poëzie niet voorstellen zonder geheim ingrediënt,een ‘je ne sais quoi’ dat buiten alle regels valt. De lezer kan dus niet transcendent zijn aan het gedicht.'(bladzijde 310) Wordt vervolgd. Nu weer verder met het gedicht ‘PLAY MORE’ van Mark van Tongele uit de bundel ‘De loeiende tier’. ‘Gewoon aan het fornuis staan is genoeg:het bereiden is belangrijker/dan het opeten. De diagnostische criteria om een gemaskeerde/depressie vast te stellen zijn gering.’Our company of actors agree/that the play’s the king’. Klik op hier & win. Wie staat er borg voor/een perfecte service en garandeert een product van hoge kwaliteit?/Wij overbelasten onszelf,vaak zonder dat we het zelf bemerken./Met een hoge koers-winstverhouding mag er niet veel mislopen./’Who can be wise,temperate and furious,loyal and neutral in an single moment?”(bladzijde 39) Dit was het gedicht. Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ de woordgroep ‘stormstrakke gebaren’.(bladzijde 177)
