met ‘Het schrift’ (Derrida) van Ger Groot uit het boek ‘De geest uit de fles'(Hoe de moderne mens werd wie hij is). ‘Culturen zijn nu eenmaal altijd in beweging en vermengen zich met elkaar. Nieuwe en vreemde elementen worden daardoor gaandeweg geabsorbeerd en na enige tijd soms niet eens meer als ‘vreemd’ ervaren. De Nederlandse keuken geeft daar talloze voorbeelden van. Pizza,enkele decennia geleden nog een uitheemse traktatie,heeft de aardappel al bijna verdrongen. Babi pangang,een gerecht dat alleen op een paar plekken in Indonesië populariteit geniet,behoort in Nederland inmiddels tot het volksvoedsel bij uitstek. ‘Zou je ernaar vragen:dikke kans dat hutspot of aardappelen-groente-vlees als de Dis des Vaderlands wordt aangewezen’,zo schreef ‘de Volkskrant'(10 februari 2017).’Maar zou je de borden van Nederland op een gewone zondag tellen,dan is het goed denkbaar dat een dierbare exoot met de eer gaat strijken:babi pangang.’ TRAUMA Het ogenschijnlijk logisch coherente spreken van de filosofie (en de wetenschap) verbergt volgens Derrida een trauma dat het met alle mogelijke manieren uit zicht probeert te houden.Eeuwenlang heeft de minachting voor het schrift immers kunnen standhouden – zelfs bij beroepsgroepen die voor hun denken en doen bij uitstek afhankelijk waren van datzelfde schrift.'(bladzijde 316-317) Wordt vervolgd. Nu weer verder met een gedicht van Mark van Tongele uit de bundel ‘De loeiende tier’. ‘KOM DAAR NOU EENS OM/////Het vlammende firmament. Bonte nevels./Verrukkelijke schoonheid,deprimerende machteloosheid.///De garnaalkruier en de wrakstukkenverzamelaarster./Blinde holenvissen en zilveren schubben.///De wereld:piratenpretpark en zeeaquarium./Het wezenlijk metaforische karakter van taal.///De onmogelijkheid van waarheid./De voortdurende verandering van de werkelijkheid.///Liggende maan,staande matrozen./Alle riemen te boord!'(bladzijde 54) Dit is het gedicht. Dit was de hele bundel ‘De loeiende tier’. Vanaf morgen ‘Ademruis’. En ondertussen nadenken en kijken naar een hommage-collage voor Van Tongele. Ik ben eraan bezig. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ de woordgroep ‘om het hart een glanzende schelp of een dansende hand’. (bladzijde 201)
