met ‘Structuur'(Lëvi-Strauss,Saussure,Lacan) van Ger Groot uit het boek ‘De geest uit de fles'(Hoe de moderne mens werd wie hij is). ‘Écht wetenschappelijk wilden zij maar niet worden,zo moesten zij in de jaren zestig toegeven in een fel uitgevochten methodenstrijd. Het voornaamste struikelblok was de dubbelzinnige positie van de mens,die zich als onderzoeksobject hardnekkig weigerde te schikken in de passieve rol waaraan de objecten van de natuurwetenschappen zich wel moesten houden vanuit hun eigen aard. Terwijl bijvoorbeeld een neutrino onaangedaan bleef onder alle kennis die over hem verzameld werd,zagen menswetenschappers hun proefpersonen voortdurend veranderen onder de inzichten die zij ontwikkelden. Werd een experiment herhaald,dan reageerden de respondenten soms anders dan de eerste keer,omdat zij inmiddels óók kennis hadden genomen van de vergaarde kennis over hun ‘wetmatig’ gedrag. De dubbelpositie van de mens bracht een terugkoppeling teweeg die ieder wetenschappelijk onderzoek schipbreuk liet lopen op zijn reflexieve vermogens. De wetmatigheid van de bestudeerde mens werd doorkruist door het zelfbesef van de mens die als wetenschapper zichzelf onderzocht. Vanuit dat dilemma was men al eerder op zoek gegaan naar wat een alternatief ’transcendentaal schema’ van het kennen genoemd zou kunnen worden.'(bladzijde 285) Wordt vervolgd. Nu weer verder met het gedicht ‘Hier en nu op het strand’ van Mark van Tongele uit de bundel ‘Ademruis’. ‘zichzelf weer vindt. Geen wolken geen dolken koel/alleen het blauw heel en al waarin de zon,ik voel hoe/ze uithangt,ik heb er zang van en zweet. Applaus/voor de vakantie,kusjes en pilsjes,en een droomijsje.'(bladzijde 47) Het gedicht is nog niet af. Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ de woordgroep ‘afwisselings kroezige druppels’.(bladzijde 223)
