met ‘Toegang tot het zijn'(Heidegger,Husserl,Arendt) van Ger Groot uit het boek ‘De geest uit de fles'(Hoe de moderne mens werd wie hij is). ‘Dat wil zeggen: het ‘Dasein’ is geroepen om in de wereld bij de dingen te zijn op een wijze die de dingen (zoals hij later zal zeggen) ‘laat zijn’ in hun eigenheid. Elke onderwerping van de dingen,die hen zou reduceren tot voorwerpen voor de willekeur van het ‘ik’,is hier dus uitgesloten. De mens ziet zich gesteld voor een grens. De zinssamenhang van de wereld is niet door hem geschapen,en ook de zin of betekenis van de afzonderlijke dingen is dat niet. Hij heeft daar geen absolute zeggenschap over,maar hoort ‘zorgend’ te luisteren naar wat de dingen hém te vertellen hebben. Wat moeten we daartegenover denken van de vastbeslotenheid waarover Heidegger in dit boek uit 1927 óók spreekt? Zonder twijfel klinkt daarin iets door van de roep tot groots en meeslepend leven die in die tijd onder Nietzsches invloed zo duidelijk weerklonk in kunst,liteartuur en politiek. Veelzeggend is het commentaar van Heideggers studenten op zijn mannetjesputterachtige vastbeslotenheid tijdens de colleges:’Ik ben zeer vastbesloten’,zo luidde een bekend grapje uit die tijd,’maar ik weet niet goed waartoe.’ Hoe rampzalig dat uiteindelijk uitpakte,werd enkele jaren later duidelijk toen Heidegger zeer gevoelig bleek voor de verleiding van het nationaalsocialisme. In de ‘Rectoraatsrede’ waarmee hij in 1933 het ambt van rector van de Universiteit van Freiburg op zich nam,schaarde hij zich vierkant achter de ‘Führer’ die enkele maanden eerder aan de macht gekomen was.'(bladzijde 265) Wordt vervolgd. Nu weer verder met een gedicht uit de reeks ‘Het lidwoord stilte’ van Mark van Tongele uit de bundel ‘Gedichten’. ‘Het lidwoord stilte ademdiep/in taal gezonken denkt uit-/gelaten licht. De zon breviert,/trapt wolken plat tot wit geruis.///Een kind verft de doodsmur azuur./Het middenrif:God. Koraalfuga./Bij diepe inspiratie hoor ik foetaal/een sonore longtoon. Kristal.'(bladzijde 55) Dit is het gedicht. Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ de woordgroep ‘eeuwig oogsten in uniform’.(bladzijde 225)