Een glanzend meisje van een foto in een tijdschrift,een meisje dat deed of ze mij niet kende. Maar ik haar wel. Ik deed tenminste alsof ik haar kende. Taal was de wereld,maar dan nog zonder vaste gedaante. Ze lag overal in alle toonaarden te zwijgen,net als ik op zoek naar een vorm om inhoud aan te kunnen geven. Ik voelde mij net zo groot en machtig als de wereld,net zo klein ook als het nodig was,ik had alleen nog de juiste toverformule nodig om het allemaal waar te kunnen maken. Het schrijven zelf. Is ook een façade. Geen onthulling maar verhulling. Zoals Derrida stelt:wat je schrijft is wat je niet schrijft. Betekenissen markeren een gat waardoorheen iets verdwenen is. Het is zaak dit gat zo nauwkeurig mogelijk te markeren. Woorden zijn symbolen van een verdwenen werkelijkheid. Het zijn bouwstenen waarmee je situaties en ervaringen kunt reconstrueren,zoals je met egosteentjes Kublai Khan’s Xanadu kunt nabouwen of met afgebrande luciferhoutjes de Bibliotheek van Alexandrië. (Er zijn overigens mensendieck het verschil niet zien;zij heten realisten.) Alles wat gebeurt,is al gebeurd. Wij gaan als archeologen door ons eigen leven,graven hier en daar iets op wat wij in een vitrine leggen,kruipen weer verder op onze knieën. De afwezige werkelijkheid blijft een schitterend raadsel waar wij slechts een vermoeden van kunnen hebben.’ (bladzijde 32) Wordt vervolgd. Nu weer het verhaal ‘Tussen de benen’ van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘Alles één paard’ . ‘In den beginne had ik het voornemen je dit te schrijven om je voor te stellen aan Verhaal. Twijfel je nog? Lees je nu deze woorden niet? Doe je dat niet dan besta ik niet wat geen verschil maakt en hebben we verder geen discussie met elkaar te voeren. Als we geen discussie voeren dan is er geen manier of behoefte elkaar te erkennen en dus terug naar vak nul. Geen Verhaal om op je schoot te zitten,geen Vlees om te warmen met de strelingen van Bestaan. In dat geval heb ik niet geschreven en was er dus geen ik om zich te manifesteren.’ (bladzijde 12) Wordt vervolgd. het verhaal nog niet af.