Weer verder met het essay ‘De laatste mond’ van Stefan Hertmans uit de bundel ‘Het zwijgen van de tragedie’. ‘Die laatste mond is uiteindelijk de mond waaruit de zin van het bestaan had moeten komen. Maar daarover zwijgt de bulderende mond in alle talen. Er komt geen zinnig antwoord op de vraag naar het waarom van de tragedie in het menselijk leven. Empedokles’ sprong is de sprong in de catastrofe van het woordeloze gemekker van de dionysische hogere onzin, waar hij hoopte de aanvang van het goddelijke te vinden. Wij weten niet wat hij er vond; hij liet slechts een sandaal na, en die was van brons. Maar werkelijk, diep zwijgen is, zoals we weten, goud. ‘Het denken is geen middel om tot inzicht te komen. Het denken trekt voren in de akker van het bestaan.’ Martin Heidegger, Das Wesen der Sprache.’ (Bladzijde 268) Dit is fragment 129. Wordt vervolgd. Dit was in zijn geheel het essay ‘De laatste mond’. Morgen begint het essay ‘Het zwijgen van de tragedie’.
