Weer verder met het essay ‘Het zwijgen van de tragedie’ van Stefan Hertmans uit de bundel ‘Het zwijgen van de tragedie’. ‘Het inzicht bevindt zich altijd elders dan waar men leeft en handelt, namelijk in het elders van een geestelijke energie die niet door een mens kan worden beheerst, die ons ontsnapt in en door het bestaan van de anderen. Het kan ook alleen in dat ‘elders’ worden opgeroepen, bezongen, betreurd en bezworen. In die zin lijkt elk Grieks koor een prefiguratie van de niet-beeindigbare psychoanalyse. Deze ‘plek’ straalt geweld uit, omdat ze verdrongen waarheid omtrent het bestaan van mensen bevat. Daarom ook heeft het koor altijd iets latent-explosiefs, de ongewenste commentaarstem van een ironische godenclub.’ (Bladzijde 276) Dit is fragment 13. Wordt vervolgd.
