Verder met het essay ‘Ongeschreven wetten Aantekeningen over Antigone’ van Stefan Hertmans uit de bundel
‘Het zwijgen van de tragedie’. Motto;’ ‘ Ze is mijn werk, nochtans zijn haar contouren zo vaag, haar gedaante zo nebuleus,dat elk van u verliefd op haar kan worden en haar op zijn eigen manier zal kunnen beminnen.’ Soren Kiekegaard
‘De boodschap die Oedipus aan zijn kinderen nalaat: zelfs als ik voor mijn zonden heb geboet, blijft de vloek jullie achtervolgen. Wie met zijn moeder slaapt en zijn vader doodt, is schuldig, zelfs als hij beide daden onwetend heeft verricht; zelfs als hij er tienvoudig voor heeft geboet. De schuld is onuitwisbaar, onomkeerbaar, ze leidt tot de algehele vernietiging van het geslacht. Ze betekent dat ik werd aangewezen door de goden. Dit is de betekenis van de Griekse vloek: hij gaat boven persoonlijke intenties uit en rekent alleen met de feiten – de sacrale feiten. Dat is verschrikkelijk, want het duidt op een onrechtvaardige almacht van de goden en het lot. In tegenstelling tot de hoop op vergeving en verlossing in het christendom, heeft de Griek af te rekenen met een koud en onverschillig bestel, waarin geen erbarmen bestaat dat zou luisteren naar omstandigheden, verklaringen, welke dan ook. Dit gebrek aan verweer is het Griekse deinon – de verschrikking van het leven. Zo spreekt de tragedie.
Antigone’s reactie tegen Kreon getuigt van archaïsche clangeest. De familie van Labdakos is misschien wel schuldig, maar ze is ook heilig: ze mag door geen buitenstaanders beoordeeld of geraakt worden. Zij moet en zal haar verloochende broer begraven, punt.’ (Bladzijde 103-104) Dit is fragment 1. Wordt vervolgd.
