Weer verder met ‘Gedichten van Friedrich Hölderlin’
vertaald door Ad den Besten.
Verder met
‘Germania
De priesteres, de stilste dochter Gods,
zij die het liefst in diepe eenvoud zwijgt,
haar zoekt hij, die met open ogen schouwde,
als merkte zij het niet, toen vol doodsdreiging
boven haar hoofd onlangs een storm opstak.
Iets beters was het, wat het kind voorzag.
En eindlijk was de hemel vol verbazing,
dat daar iets was, groot van geloof gelijk
zij zelf, de zeeg’nende macht der hoogte;
dus zonden zij hun bode, die, haar snel herkennend,
glimlachend denkt: U, onverstoorbare, moet
een ander woord beproeven, en luid roept hij,
de jeugdige, naar Germania ziende:
“ Gij zijt het, uitverkoren,
allievend, om een zwaar geluk
te dragen sterk genoeg geworden,’
(Bladzijde 267) Dit is gedicht 60. Morgen verder met dit gedicht ‘Germania’.