Weer verder met ‘Gedichten van Friedrich Hölderlin’
vertaald door Ad den Besten.
Verder met
‘In liefelijk blauw…
Maar dit is ook een lijden, als
met zomervlekken is bedekt
een mens, met vele vlekken
gans overdekt te zijn! Dat doet
de schone zon: zij naamlijk trekt alles in ’t licht.
De jongelingen geleidt zij met
haar stralen liefelijk als rozen.
Het lijden schijnt mij zo,
dat Oedipus heeft gedragen,
alsof een arme man
klaagt, dat hem iets ontbreekt.
O zoon van Laios, arme vreemdling in Griekenland!
leven is dood,
en dood is ook een leven.’
(Bladzijde 357) Dit is gedicht 71. Morgen verder met ‘Wanneer de hemel…’.