met het boek van Peter Henk Steenhuis en René Gude ‘door het beeld door het woord’. Dit weblog is nog steeds een project met als titel ‘Ondertiteling’. Ik heb het overschrijven nodig om scherp te blijven. Ik vind langzamerhand wel dat ik ook zelf moet gaan nadenken d.w.z. aantekeningen moet gaan noteren. ”Ik zei al dat ik Goethes profijt verwacht in de sfeer waarin de toeschouwer zijn of haar individuele esthetische indrukken tot uitdrukking brengt door ze in Woorden mee te delen. De patiënt ondergaat niet alleen in stilte ervaring,maar betreedt,naar Woorden zoekend,het discursieve domein. Op dat moment ontstaat een nieuw type kunstbeleving:geen stille geraaktheid meer,maar iets klinkends dat ook voor anderen verstaanbaar is. Het Woord heimwee is door de patiënt mooi gekozen. Zelfs als het letterlijk betekent dat de patiënt naar huis verlangt,is dat voor omstanders duidelijker dan wanneer het viltdoek alleen een snel weggepinkte traan had opgewekt. Taal maakt kunst sociaal.’ Beeld kan niet zonder Woord? ‘Ja,het kan,maar ik denk dat de zwijgende kunstliefhebber nog zeldzamer is dan de zwarte bij en het Drentse heideschaap. De kunstbeleving begint weliswaar met de individuele esthetische ervaring,maar wint bij het daaropvolgende gesprek.”(bladzijde 329) Wordt vervolgd. Nu weer een gedicht van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘De windvanger’. Verder met het gedicht ‘ISIS’. ‘zo degelijk achter halfgeloken wimpers instinctief/weet je hoe de gaten gevuld moeten worden.///En nu? je staat dan op/(een paar eierspatten op het laken)/terwijl het donkerste gedeelte (als een)/het binnenstuk nog mankeert!///een:/laat me in godsnaam niet onvoltooid liggen/zoals de afgestorvenen in mijn kooi! of/twee:/nee,rond me liefst nooit af,mijn lief,bouw altijd alleen/tot het punt waar ik deel van je blijf,mijn lezer.'(bladzijde 186) Wordt vervolgd. Heel langzaam wordt mijn hommage voor Breytenbach gemaakt in mijn hoofd en ziel. Ik heb nog even nodig om hem te ‘pakken’.
