met het essay van P.F. Thomése ‘Een perpetuum mobile van taal”Over Tonnus Oosterhoffs “Op de rok van het universum”‘. ”Groot inzicht verduistert,’ schrijft hij in het verhaal ‘Naar de oppervlakte’ uit de bundel ‘Kan niet vernietigt worden’. Waarna die schitterende Tonnuszin vanuit de bladzijde in je gezicht springt:’Ik weet me een blinde,dromende worm op de bodem van de werkelijkheid.’ In dat verhaal – uit 1996 – verwoordt hij al helemaal de poëtica die in ‘de rok’ wordt uitgevoerd,want op die rok van het universum ligt een blinde,dromende worm,in wie de oplettende lezer gerust de auteur mag herkennen. Als een broodkruimel zal hij worden weggeveegd,maar nu is hij er nog even en droomt voor ons een hele werkelijkheid bij elkaar,een werkelijkheid waarin hijzelf dan weer op de bodem ligt te dromen. ‘Dromen is kijken naar denken,’ lees ik dan weer in ‘de rok’. Kijken naar wat er gebeurt in een hoofd,bij voorbeeld kijken naar een hoofd dat het hele universum probeert te omvatten. Dat is een gek gezicht. Geen gezicht eigenlijk. In het verhaal ‘Naar de oppervlakte’ ziet dat er onder andere zo uit. Ik lees op de eerste bladzijde ervan:’Nu zou ik graag(op dit punt in mijn tijd)opsommingen maken. Alles wat aan de zintuigen verschijnt in lange rijen opnoemen.’ En meteen maakt hij er maar een begin mee:’Dus hier op camping De Hullekamp het hele terrein verslaan,te beginnen bij het uitzicht op de ingang.”(bladzijde 30) Wordt vervolgd. Nu weer verder met het verhaal ‘De dieven en het woord’ van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘Alles één paard’. ‘Je moet de woorden vergaren voor de schepping van de afwezigheden. Je zult schrijven,jij de pauper,jij zult voor haar schrijven ‘Tien samengestelde landschappen nagelaten aan de vrouwe van het hart.’ Laat ons niet sterven. Je zult haar ontmoeten in het negende vers. Natuurlijk zal ze zich het geschenk niet toeëigenen. Een landschap is tenslotte alleen maar de voorwaarde voor het sterven. Trouwens,sta me toe dat ik me voorstel. Ik ben Hermes,die van de deuren,de dieven en het woord.” (bladzijde 43) Dit was het verhaal.
