met ‘Netwerk in eclips’ van Samuel Vriezen. ”So. Sad. So soft. So sue me. Lofts in SoHo shrink. Rents rise,forcing the poets out. Who remembers the linguist of the Hotel Wentley? White and aimless,cum laude,they have learned which books to purchase,but not which ones to read. The road to Iowa City is paved with good intentions,perfect binding,preferring submission to solicitation,a ragged right. I was not bitter,better,butter being the tiger’s fate,finding access where lately excess fought its own fathers to a halt,inhalt,in all the right marins habit sought Rago’s white horse,a site for soaring lyric lies. The words are my wife else the mirror break,mere beaked thing worn at the neck,the past is peaked,the page,aging,yellow where black ink hollows out of an syntax deep in the stacks of a library not checked out of an infield made of the mind in which spelunkers become fixed by the smell of gas leaking from a pen’s tip(tap) along the quay of letters lost,thus thoughts’ ruin tossed. Through the print,between the curling graphic spaces,I could see them shitting,grammarians downside up from the rafters in the old hotel,pelicans out over the water,the Caged parrot,the Tac Squad in snowshoes at the door,the small girl finishing the ancient puzzle and the distinct fartlike odor of nachos until the salt begins to slide from the rim of the margarita and the weeds in between cracked floorboards start to spell out spring’s flowering reach,damp garden of seriphs seen from above understood as a rash thing to do,not love but what desire from which I start to sing.’ De tekst kan ook bestaan uit een reeks alinea’s die beginnen met één zin,maar waarvan het aantal zinnen steeds verdubbelt.'(bladzijde 57) Wordt vervolgd. En nu weer verder met het verhaal ‘Het wezen van zijn leer’ van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘Alles één paard’. ‘Zijn koffie zal gaan smaken naar een vette vrouwendij. Nee,een man is verslaafd aan de onvoorwaardelijkheid van het geproest. Hoe moet hij anders dollen en het rooien met zijn dood?'(bladzijde 98) Wordt vervolgd. Het verhaal is nog niet af. Een bijzonder woord. Uit ‘Lichtspraak’ van Mark van Tongele het woord ‘ingewikkelgaren’.(bladzijde 37)
