Weer verder met ‘Hölderlin, biografie van een mysterieuze
dichter’ van Rüdiger Safranski.
Verder met
Hoofdstuk 10
‘Op dit punt komt het tot een verschil van mening tussen de vrienden.
Alabanda noemt Hyperion met een spottende
glimlach een ‘dweper’, en daarop antwoordt Hyperion: ‘Ga! zei ik, je bent
een kleine mens!’ (id.) De tegenstellingen
spitsen zich toe als de makkers van Alabanda op het toneel verschijnen, duistere
gestalten, onbehouwen, bereid om
geweld te gebruiken. Het uiterste middel, onverschrokken vastberadenheid, geweld
en vernietiging is hun doel. Alles
wat daarvoor terugschrikt noemen ze lafheid, wekelijkheid en dweperij. Het
‘onkruid’ moet genadeloos worden gewied.
Voor Hyperion hebben die lieden het eigenlijke doel – de bevrijding – uit het
oog verloren. Geweld en terreur zijn doel
op zichzelf geworden. Hij keert zich met afschuw van hen af. Maar wat Alabanda
betreft, wil hij aan de vriendschap vast-
houden, hij voelt zich als een ‘verloofde als ze hoort dat haar geliefde met
een lichtekooi leeft’ (MA I, 640). Hyperion ver-
laat Alabanda wel, maar hij zal niet van hem loskomen. Als later de echte strijd
begint en Alabanda hem roept, haast hij
zich naar zijn vriend om aan zijn zijde te strijden.
Een dergelijke besluiteloosheid spiegelt exact Hölderins eigen gedrag
tegenover de politieke gebeurtenissen.’
(Bladzijde 145-146) Morgen verder met dit hoofdstuk 10.
Dit overschrijven van teksten is onderdeel van het project ‘Ondertiteling’ en
hoort bij het project ‘HOMMAGES’. Ik maak al
jarenlang hommages aan schrijvers/schrijfsters die ik bijzonder vind. Het is een
soort terugschrijven. Door het overschrijven
kom ik veel dichter bij de ziel van de schrijver of schrijfster. In 2021 liet ik
mijn hommages zien bij WGKunst in Amsterdam.
Het was ‘Hommages 3’.