Baricco en zijn barbaren. We gaan verder.Ik citeer nog even. ‘Wat Google ons leert is dat er tegenwoordig een enorme hoeveelheid mensen is voor wie de kennis die ertoe doet elke dag weer de kennis is ‘die in staat is een sequentie te vormen met alle andere vormen van kennis’. Er is bijna geen ander criterium van kwaliteit, of zelfs van ‘waarheid’, want dat ene principe slokt ze allemaal op: de dichtheid van de betekenis is waar de kennis doorheen gaat, waar de kennis in beweging is; álle kennis, niets uitgezonderd. Het idee dat ‘begrijpen’ en ‘weten’ betekenen dat je diep in moet gaan op dat wat we bestuderen, tot we de essentie ervan bereiken, is een mooi idee dat aan het uitsterven is; daarvoor in de plaats komt de instinctieve overtuiging dat het wezen van de dingen niet een punt is maar een baan, dat het niet in de diepte verborgen zit maar over de oppervlakte verspreid ligt, dat het niet binnen in de dingen schuilt, maar zich vertakt aan de buitenkant ervan, waar ze daadwerkelijk beginnen, dat wil zeggen overal. In een dergelijk landschap moet de handeling van ‘kennen’ iets zijn wat verwant is met het snel doorklieven van het menselijk weten, waarbij de verspreide banen die we ideeën , of feiten, of personen noemen opnieuw worden gereconstrueerd. In de wereld van internet hebben ze die handeling een exacte naam gegeven: surfen (bedacht in 1993, niet eerder, geleend van die types die op een plank de golven bedwingen). Zie je de lichtheid van het brein dat op de schuimende golven balanceert? Over het net ‘navigeren’, zeggen we. Toepasselijkere namen hadden ze niet kunnen verzinnen. Oppervlakken in plaats van dieptes, reizen in plaats van omlaag duiken, spelen in plaats van lijden.'(bladzijde 106-107) Niet zo’n lang stuk, maar er staat wel veel. Om over na te denken. Hoe zoek je het wezen van de dingen? Aan de oppervlakte? Surfend?Ik moet het nog zien. Morgen de volgende stap. Over het begrip ervaring.