Baricco en ‘de barbaren’. Het authentieke is altijd één van de kenmerken van de Romantiek geweest. Barbaren hebben helemaal niets met authenticiteit en oorsprong. De barbaren zien de grot van de prehistorie waarin de wereld alleen maar een belofte is. Zij zien geen oorspronkelijkheid maar enkel een eerste moment van gevaarlijke breekbaarheid, de kracht van de betekenis is ergens anders. Later. Baricco geeft een voorbeeld. Marilyn Monroe.’Wat werkelijk authentiek is, van haar persoon, is wat er van die persoon is gekristalliseerd in de collectieve waarneming. Marilyn Monroe is Marilyn Monroe, niet Norma Jean Mortenson (wat haar authentieke, oorspronkelijke naam was).’ Ik ga verder want het wordt nog interessanter.’Een dergelijke redenering kun je op elke willekeurige gebeurtenis toepassen; en dan krijg je de betekenis van bijvoorbeeld de krant die je nu aan het lezen bent.(Baricco’s boek stond oorspronkelijk in artikelen in een krant;wb)Denk je dat men op deze pagina’s probeert het authentieke gezicht van de wereld te reconstrueren? Er is geen spoor van een dergelijke ambitie te bekennen. Er is daarentegen wel een formidabel talent (hier en in alle hedendaagse journalistiek) voor het tot werkelijkheid kristalliseren van het broze materiaal dat voortkomt uit feiten gecombineerd met andere feiten en met het publiek. Het is alsof ze (de journalisten) meer dan anderen in staat zijn om de banen die de feiten vormen te volgen en het exacte punt te ontwaren waarop die een collectief gehoor kruisen: een open zenuw, een bereidwillige geest; alleen daar, op dat gunstige kruispunt, worden de feiten werkelijkheid. Hoeveel behouden ze van hun oorspronkelijke en, zoals we het noemden, authentieke kenmerken? Heel weinig, over het algemeen. Maar die kenmerken zijn bij conventie onbelangrijke overblijfselen geworden. Net zoiets als de echte naam van Marilyn Monroe. In dit soort dingen vertegenwoordigt de journalistiek, en de media in het algemeen, daadwerkelijk de voorhoede van een triomferende barbaarsheid. Min of meer bewust beoefenen ze een lezing van de wereld waarbij het zwaartepunt van de dingen wordt verplaatst van hun oorsprong naar hun gevolgen. Of dat nu goed of slecht is, voor de hedendaagse journalistiek is het belangrijkste punt van een feit de hoeveelheid beweging die het kan genereren in het mentale weefsel van het publiek.'(bladzijde 271-272) Zo dat staat. Hoe belangrijk zijn de media? Wat doen ze de mens aan? De wereld? Morgen verder.
