Een heel goed 2013 gewenst. We vervolgen de citaterij. Nog even Baricco. ‘Waar veel mensen niets anders zagen dan een overgave aan de oppervlakkigheid, waren veel anderen zich juist bewust van een heel ander scenario: de schat van de betekenis, die voorheen lag opgeborgen in een geheime, slechts voor enkelen toegankelijke crypte, verspreidde zich nu over het oppervlak van de wereld, waar de mogelijkheid om de betekenis te reconstrueren niet langer een ascetische afdaling in het ondergrondse inhield, gereguleerd door een hogere elite, maar een collectieve vaardigheid in het registreren en samenvoegen van mozaïeksteentjes van de werkelijkheid. Dat klinkt eigenlijk niet eens zo slecht. Bovenal lijkt het meer overeen te komen met onze talenten en onze verlangens. Voor mensen die niet kunnen stilzitten en zich moeilijk kunnen concentreren, maar die zich wel razendsnel kunnen verplaatsen en fragmenten met elkaar in verband kunnen brengen, lijkt het open veld van de oppervlakte de ideale plek om de wedstrijd van hun leven te spelen: waarom zouden ze die in godsnaam moeten spelen, en verliezen, in dat ondergrondse gangenstelsel dat ze ons op school zo koppig bleven onderwijzen? Blijkbaar hebben we dus geen afstand gedaan van een edele, hogere betekenis der dingen, we zijn alleen begonnen die na te streven via een andere methode, dat wil zeggen door ons over het oppervlak van de wereld te bewegen met een snelheid en een talent die de mensheid voorheen nooit gekend heeft. We waren erop gericht figuren van betekenis te vormen via een constellatie van punten uit de werkelijkheid, waar we met ongekende behendigheid en lichtheid langs navigeren. Het wereldbeeld dat de media ons verschaffen, de geografie van idealen die de politiek ons voorstelt, het idee van kennis dat de digitale wereld ons ter beschikking stelt hebben geen greintje diepte: het zijn verzamelingen van subtiele, of zelfs fragiele vanzelfsprekendheden die wij rangschikken in figuren met een zekere kracht. Die gebruiken we om de wereld te begrijpen. We verliezen ons concentratievermogen, we kunnen niet meer één ding tegelijk doen, we kiezen altijd voor de snelheid ten koste van de verdieping: de optelsom van deze tekortkomingen resulteert in een waarnemingstechniek van de werkelijkheid die systematisch op zoek gaat naar simultane en elkaar overlappende prikkels: dat is wat wij ervaring noemen.'(bladzijde 208-209) Weer genoeg om over na te denken.